අප්පොච්චිගේ හත් දොහේ බණ අද

“ක්‍රෑහ් තුඃ පව්කාරයා”
වත්ත පහළ උපාසක අම්මාගේ
කටේ තිබිච්ච වචන ටික
මුලිච්චි වුණාම මාව
පව්කාරයට ගල් ගැහුව
පාප මිත්‍රයෝ අැති
අපමණ හිනා වෙච්ච
අාන්න එනවා
“අම්මා මරං උපන් එකා”
අැති අනන්ත වාර අැහිච්ච

පසළොස්වක පෝයක
පන්සලට ගොඩ වෙච්ච
දාක වදාළා බණට
“අානන්තරීය පාපයක් මව මැරීම”
කනට කරලා අැහුවම
අප්පොච්චිගෙන්
“අනේ නෑ රත්තරං නුඹ නෙවෙයි”
උත්තරය කදුළු බිංදුවක් එක්ක
බිමට වැටිච්ච

හැම දුකක් තුනී වෙච්ච
අෑ නැති පාලු මැකිච්ච
මටත් තිබුණා
රෑ එළිවෙනකන්
ගුලි වෙලා අඩන්න
උණුහුමක්
අප්පොච්චිගෙන් නමින් ලියවෙච්ච

සුදු මල් මාලෙකින් සැරසිච්ච
පෝටෝවක් එල්ලුවා
නුඹේ තනියට
නුඹේම ළගින්
අම්මේ,
“අප්පොච්චිගේ හත් දොහේ බණ අද”