කප්පරක් හීන පුරෝගෙන
සිහින පසුපස හඹා යන
ම නෙතඟට නිදිවර්ජිත රැයවල්
හුරුපුරුදුය පෙරදාටත් වඩා
පොදි ගැහෙන හීන එකිනෙක
අහුලාන පියමං මග විඩාබර මුත්
තනි නොතනියට
නිදිබර ගැහෙමින්
දොරකඩ පාමුල ම දෙස බලා හිඳින
නුඹ පෙරදාටත් වඩා සවියකි
මෙ දින මෙ මට
ඇය නමින් අම්මා
Leave a Comment