සීත මඳ නළ හමන අළුයම
සියොත් ගී නද වැකෙන සවනට
තෙමා තොලකට උණු කහට යස
නදී තෙර යන තොටියා වෙමි මම
බුදුන් සිහිකර හබල ගෙන මම- මුදමි ඔරු කඳ සීත දියඹට
පිණි කැටිති වැටි තඹර සුපිපුන- වියන අතරින් ඇදෙමි හෙමිහිට
ඈත එගොඩහ දිලෙයි සුදුවට – ළමා පෙළ සැදි යන්න අකුරට
සතුට මදහස මුවඟ රඳවන- ඔරු පදිමි මං එගොඩ මෙගොඩට
කඩපොළට යන සිදාදියෙ යන- සැමදෙනා මම එතෙර කරනට
සීත පොද වැහි හිරුගෙ දැවුමද- හුරුය හොඳහැටි මෙමා සිරුරට
නහර පෑදුනු මහලු දෑතට- වාරු ඇත තව හබල වැනුමට
සතුට මදහස මුවඟ රඳවන- ඔරු පදිමි මං එගොඩ මෙගොඩට
Leave a Comment