අතු අගිස්සක වෙලී… මද නළට පෙති හලන කුමකටද මලක් වී නටුවකට දරනු බැරි රැකවලක් නැති තැනක… ග්‍රීශ්මය දරා හිඳ… වස්සානෙ අසබඩදි වියළෙමින් බිම වැටෙන පත්‍රයක් වනු කුමට රැකවලක් නැති ගසක… දෙනෝදහ පෙම් බඳින… පුන් සඳක් එපා මට කදෝරැස් ඉඟි මතම ඉඟි...
Category - ආදරය
ශක්තිය
නොසිතූ වෙලාවක ලැබුණ ඒ උණුහුම අරුමයකි තවම… රිදෙන දැනෙන වේදනාවන් අතර වෙහෙස නිවන අරුමය ඔබ… දහසක් වේදනාවන්ට සිතට දිරිදෙන ශක්තයකි ඔබ නොපැතූ ලෙස හමුවුණ…
පත්තිනිය නොවෙයි නුඹ තවමත් මගේ ලඳයි
ඉඳහිට හමන කාවේරියේ සුළඟ පවා නුඹෙ පා සලං හඬ මුමුණයි හද පාරා… එනමග බලමින් රැය නිදි වැරු යහන පුරා එලු සුදු සේද නැත තවමත් වියැකීලා… මුදුනත් තබා නුඹෙ දුක් ගැයූ ගිරි දෙවොලේ අද නුඹවම පුදයි පරසතු මල් අතුරාලා… ඇසුනත් කොතෙක් පෙම් බස් මගෙ...
සෙංකඩගල හඬාවි මන්දාරමක
අද පමණකුදු නොව වැළලී ගිය අතීතය තුළත් අහිමි ව ගිය පෙම් පුවත් ගොන්නක උණු කඳුළු කතා කොතරම් නුඹ සඟවා සිටින්නට ඇතිද… කන්දේ දෙයියන්ගෙ සුරතට හසු වූ අහිංසකාවන්ගේ සුරත් නෙතින් දෝරෙ ගැලූ සැඟවුණු කඳුළු කැට අදට ද ඉපදී මියැදී යන පෙම් පුවත් ගොන්නක උණු කඳුළු කැට...
පහන් කණුව
හඬන රළ දෙස බලා නිහඬව හිතින් උහුලා දැවෙන ගින්දර උරුම සැනසුම පිදුවෙ කොහොමද සයුරු රළ වෙත… ඇගේ ගමනට පාර එළි කර නුඹ තවම අඩ අඳුරෙ ඇති බව තනිවු නුඹ හැර ඇය නොදන්නී පහන් කණුවේ…
බිඳුණු හිත
හදන්නට වෙරදරන හිත නොහැක හදාගන්නට අවැසි නම් හිත හදන්නට දැවෙන තැවෙන හදට හැකිනම් දිය බිඳක් ඉසින්න අවැසි එක් වදනකි වෙනසක් නොපෙන්වන… හදාගත නොහැකි හිත හැකිය මසාගන්නට අවැසි නම් ඔබට බිඳුණු තැන් නොපෙනෙන්න…
නුහුරු
සීත කළ නිවහනට කැරකෙන සිව් සකට ගැලපුන පොරොන්දමට තීන්දු වුණ බැඳීමක්… සුපිරි අවන්හලක වෙන් කෙරුණු මේසයේ… නුහුරු විලවුන් සුවඳ විඳවනා වෙලාවක දැනුණු හිස්බවක්…
කඳුළ නුඹ නම්
ඉකි ගසන කල, නුඹ ඇවිත් තනි රැක්කා… සුසුම්ලන යම, නෙතඟ හිඳ බලා උන්නා… මුවින් ගොළු වූ දිනේදී, නුඹ පැමිණ පැවසුවා… දුකට විතරක් නෙවෙයි නුඹ, සතුටටත් ළඟ උන්නා… විටෙක සැඟවූ, විටෙක දෝරේ ගැලූ… දරාගත නොහැකි වේදනාවේ… පුදුමයන්...
ඇය සහ වයලීනය
සිහින් තත් සුසර කර සිඟිති අතැඟිලි අතර සතපවා සීරුවට වයලීනයේ… විඩාබර සිනහ රැළි යළි මතක සිහිකළා අහිමි වී ගිය මගෙම ප්‍රේමයේ… සිහින් තත් හඬට රහසින් ඇසුණු ඇගෙ ලසෝ ගී රාව නොමැකුනේ කිම මතකයේ…
පුරවර සරසවියේ රැජිණිය වෙත
වැජඹෙන්නට නුඹෙ නාමය පුරවරයේ සනසන්නට මා දොම්නස් හද ගැඹුරේ රන්ඳන්නට නුඹෙ ස්නේහය මා රෙජිණේ තැනුවෙමි මා මන්දිරයක් නුඹ නමිනේ...
පෙරුම් පුරන පෙම
පාසැල් පෙමින් ඇරඹුණු සුභ කතාවක් කඳුළ සතුට කැටි වුණ සිව් වසරක් බොහෝ මතක ඇත මා හට මෙන් ඔබටත් ඉඳින් පතමි මෙලෙසින් ඉන්නට මතුවත්… හැඩයි අහිංසකයි ඔබ කටකාර ළඳේ රුවින් ගුණ දමින් නොම අඩු පාඩු නුඹේ ඉඳින් හිත කියයි නුඹමයි මැව් කෙනා මගේ පතමි නුඹේ සහකරු...
සඳ ඔබ නිදන්න
සඳ ඔබ නිදන්න මට මගෙ ලෝකයෙ තනි වෙන්නට ඉඩ දී… හදවත දවනා මතකය මැද මට කිමිදෙන්නට ඉඩ දී… තරු කැන් සමඟින් නුඹ දුර ඇදෙන්න තනියට මට ඉඩ දී… වැරදුණු තැන මට අදහනු බෑ තව කුමටද නුඹ ළං වී… පැතූ පැතුම් හද මැවූ සිතුම් සුණු විසුණුව ගියද...