ඇසල මහේ පෙම්වතියමුමුනනා සෝ ගීතසවන්පත් රසවැකුණා වත්ද?සෙංකඩගල අහසපියාපත් සලන්නටකාලෙ කදිමෙට ගැළපුවා නේද?සෝ සුසුම් පා කරන්නටපිබිදෙනා පැතුමන් දරාගන්නටනුවර අහසම… අනෝරා මහ වැසි එක්කඔට්ටු අල්ලන කාලෙ ඇවිත් පෙම්වත…
Category - ආදරය
සන්තියාගෝ සමඟ සැරිසරමු…
ඈත කඳු, මිටියාවත්, කාන්තාර, කෙම්බිම් පසුකරගෙන යන සංචාරකයෙකි. අහසේ තරුවල ආධාරයත් තමන් කෙරෙහි වූ විශ්වාසයත් පමණක් වූ ඔහු නමින් සන්තියාගෝයි. අපට සන්තියාගෝ හමුවන්නේ අරුම පුදුම තැනකිනි. බ්‍රසීලියානු ගත් කතුවර පාවුලෝ කොයිලියෝගේ විශිෂ්ටතම කෘතියේ පිටු අතර...
සඳලතා නගේ ගඟ ගැඹුරුයි – ආදර දියකඳ වියරුයි…
ගීතය සෙසු සාහිත්‍යාංග අතික්‍රමණය කරනු ලබන්නේ මිනිස් භාවයන් හා දොඩමළු වන නිසාවෙනි. භූගෝලීය දේශ සීමා විනිවිද යන එකී සර්ව සාධාරණ මානව හැඟීම් අතර ආදර හැඟුම් වනාහි මිනිස් හැඟීම් අතර අතිශය සෞන්දර්යයතම ප්‍රකාශනය බැව් මම විශ්වාස කරමි. නමුත් එහි ඇතැම් සීමා...
මා ඔබේ යසෝධරා…
සාර සැකි කප් ගණන් – පිරූ ඒ පාරමී බලයෙන් උපනුපන් හැම ජන්මයන් වල – වීය මම ඔ‌‌බෙ පාදපරිචාරිකා දියකිඳුරු විලසින් සිට – එක් රැයකට වෙන් වූ අප හැඬූ කඳුළ විය – සාගරයට උල්පත පුද දෙමින් මා දිවිය – පෙම් කළෙමි ඔබට මම මගේ පණ දෙවැනි...
බලාපොරොත්තුව..
පුරා පෙරුමන් වීය අභිමන් දිනක අතිනත ගත්තු මොහොතින් පසුව ඈ හා ගෙතූ සිත්තම් බලා උන්නේ මොහොත එනකන් ඈ ද මා හා රැයක පහනින් පැතූ පැතුමන් වීය යහපත් බලා උන් ඒ කාලෙ ඇවිදින් මතුත් ගෙවියන් සතුට කැන්දන් ඇගේ ලැම ලේ කිරෙන් පිරිලා දිනෙක මා පුතු එළිය දකිනා මොහොත...
පාර්වතී
මලවි හී වැලින් ගඩු වූ වියන යට හිඳ අහස් ගඟේ එහා ඉම දෙස තිනෙත අයා බලා සිටිමි මා තපස බිඳ…
විරහවේ කවිය
සිනිඳු සුසිනිදු රෝස තොල්වල සිනා හඬ නෑසුවා සවන්… නිතර කොඳුරන විරහ ගී ළඟ ගල් වුණි ද නිසසල හිතත්… කියාගන්නට නොහැකි තරමට පෙම් කළා මම මහ හුඟක්…. පමණි සියොතුන් ඇසුවේ දුක් කඳ නුඹ වෙනස් වී හුඟ කලක්… Image Source –
සතුට උකසට තබා මිලින වූ කය කුමට
ඈත දවසක හිරු බසින ගොම්මනක සිත නිවන ගැමි සුවඳ පිරුණු රස මතකයක ගුලි ගැහෙමි ගිලිහෙන්න නොදී ඒ මිහිරාව විඳගන්න නැත ඉඩක් දුවයි සිල්ලර හඬට සොබාදම් තුරුළෙ හිඳ කෙළි දෙළෙන් රස මවපු කාසි නැති සතුට පිරි සැනසුමෙන් ගත කරපු දිවියෙ හැඩ සොඳුරු විය ගලේ කෙටු ඉරක් බඳු...
අවරගිරින් පායන හිරු?
මණිපත් අගින් මතුවන පිනි බිංදු මත… සටහන් තබනු කෙලෙසක පිපි සහස්පත? සැණෙකින් වෙනස් වී නොපෙනෙන පිනිති තෙත… වැන්නකි මිතුර නුඹ මා සතු මිනිස් සිත… දෙකොපුල මවන මායා සිනහවක රත… අතරේ තිබුණි හදවත්වල සැඟ වි වත විනිවිද දකින දා අප, අපෙ මිනිස්...
සීතල උණුසුම…
පියා හිඳ නෙත් සීතලේ උණුසුම් හැඟීමක මිහිර විඳගන්න… මහ අනෝරාවක් නොවුණ බලා හිඳීමෙන්ම හිත නිවෙන රටාවට කඩා හැලෙන වැහි බිංදු ඉසින හීනි පොද මල් වැස්ස… වගේ උඹෙත් ආදරය… සීතලේ දී ත් උණුහුමින් මත් වුණ…
පරස්පරය
පිපුණු අතු අග දළුලන මලක්… කඳුළු බේරෙන සිනහබර ඇසක්… අවරගිය ඉරේ රැස් ගණින බිඟු රැලක්… පරස්පරයත් ප්‍රේමයට අත්වැලක්…
නිහඬය නුඹත් අද
කාලයක් උමතුවෙන් පෙම් බැඳ මතක ගොන්නක් හදවතේ නිදන් කර ගිවිසගත් පෙම්වත නිහඬ ය නුඹත් අද මංගල දිනය ළඟ ළඟ එන බව දැනත් නොකියම යන්නම ගිහින් නොපෙනෙන තරම් නුඹ දුර ඈතට නිතරම තේරුම් ගන්නට කොතරම් වෙහෙස දැරුව ද මටම නැහැ අවනත උල්පත වී ය දෑස කඳුළට