කටින් නොකියන කතා ගොන්නක්එකම එක බැල්මකින්කීමට සමත්ඇස්,නුඹ හරි සැරයිවචනවලට වඩා… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය
Category - Colombo Beacon
තිසා වැවට කියූ කතා 5
(දුක්ඛිත උපාධිය…) වේලක් නොකා වේලක්බත් කන්න තියා…හුස්මක් ගන්න ඉඩ නෑ පුරවර විස අහස නිසා…අර පොත මේ පොත හෙට කියවන් එන්න කියා…කියන්නෙපා ඇදුරිඳුතුමනි දෑසම රිදෙන නිසා… කවීෂා හංසිපළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය
නොරිකෝ…
දෙවෙන්දොරාගේ සිත ගත්නුඹ නොරිකෝ…හැඬූ හැටි මතකයඒ සුවඳ මත්තේ…“යන්න එපා දෙවෙන්දොරා”නුඹේ සිත කියූ ඒ වචන…ඇසුණා නම් දෙවෙන්දොරාටමළවුන්ගේ අවුරුදු දා ක්…නොඑන්න තිබුණානිසැකය… රවීෂා ශෙහානිපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය
සඳවතිය
දැනෙන නොදැනෙන පෙම් කවක් මැදකිසිත් නොදනින පෙම් පුරානෙකබලාසිටි ඒ දිවි තුරාවටසිතින් පෙම් බැඳි ඇය පතාගෙනලඳකි නුඹ නම් ලය නොපෑරෙනකිමද මෙතරම් අහංකාරයමඟ බලයි හිරු තවම සැම දිනසඳවතිය පැමිනෙයි කියා සිතමින… කවිඳු මුණසිංහපළමු වසර තාක්ෂණ පීඨය
බිඳී නැගෙනා රළක් අබියස
අහස් ඉවුරක නෙතු දහසක් මැද… අපේ යැයි හැඟෙනා සිනහ පොඩිත්තක… පාළු රැය ළඟ හිම තුහින සීතලක… බලාපොරොත්තු නැංවුණු අලුත් ඉසව්වක… ක්ෂිතිජයට ළං වෙන්න මට හෙමින් පාර කියනවද…? ශශිකලා කල්හාරි පළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය
තිසා වැවට කියූ කතා 3
(මොනවද මේ කතා…) කැන්ටිමට කිට්ටුවම නෙළුම් මල් සුවඳ පිරි,රන් මාළු දැඟලිල්ල අපට ඔච්චම් කරන…නිල් පාට දිය පිරුණ…තිසා වැව අද්දර මබංකුවට වෙලා මම,ලියනවා මේ කතා මතක් කර පරණ සරසවි මතක…රැඳුණු කොළොම්පුර රජදහන… කවීෂා හංසිපළමු...
සිහින සරසවිය 02
අසිරි සිරි දැක බලා ගන්නනට තවත් නෙත පින් නැත ලබාමාස දින ගැන ගැනන් උන්නේ සොඳුරු පැතුමන් සිත දරාමනසේ ඇඳි ඒ නොදුටු ලෝකය ඔබම වේ යැයි සිත සිතාඇඟිලි ගැන්නත් පියමනින්නට දෑතේ ඇඟිලිත් මදි උනාඔවා ගුණ නැණ ජය ලබන්නට පමණටම කල් යල් බලාදිසාපාමොක් කීවේ ඇයි හැඩ...
තටු නොකපන ආදරය…
මනරම්ය අනෙකාගේ තටු නොකපන ආදරය…ලැබුනොතින් කියවන්නපොතක් බඳු ආදරය…ඉඩ දෙන්න වෙන්නසමනල් පියාපතක් ආදරය…විඳින්න පුලුවන් ඔයාටත්සැහැල්ලුව ආදරය… දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය
නුඹ දුරින්
නෙතින් නෙත පමණක් ම ගැටෙමින් හැඟුම් හඬනා නිසල සිහිනෙකනුඹත් සිටියා මට මඳක් දුරසුසුමකින්වත් ළං නොවන තරමකසිතින් විතරක් රැදෙමි නුඹ ළඟකාටත් නොකී රහසක් මමසෙමින් කියන්නම් නිහඬ අහසට… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය
කරලෝගුවේ බර දරන්නට නුඹයි මගෙ වාරුව වුණේ…
නුරා වැස්සක තෙමී කපුගලකන්ද මුදුනේ බොඳ වෙලා…උරුමයක් ඇති බවක් නොදැනෙනපෙමක් රහසේ පීදුනා…ආදරය දෝ දෝරෙ ගැලුවේශ්‍රීපාලි බිම දෝවලා…මටත් නොදැනිම හිතට ළං වීමිහිරාවි නුඹ හිනැහුනා…කරලෝගුවේ බර දරන්නටනුඹයි මගෙ වාරුව වුණේ…දිවි තුරා රැක ගනිමි පණ...
සිහින සිතුවම්
මල් තුහින පොද වටෙන හැන්ඳෑ වරුවේනෙත් දැහැන ගිලගත්ත මුව මඬලේ අරුමේදම් පාට මල් රේණු තටු සලන යාමේමල් පලස ඇතිරූවේ නුඹටයි ප්‍රියාවේ තත්සරම ඇහැරෙව්ව මුව මදුර නාදේකන්කලුව...
ගිමත් කාර්තුවක
අනාරාධිත ප්‍රේමයේ හිස්තැන් මැකූ ආරාධිතම විරහව… අපරිමිත හීනවල නිමැවුමින් පසුව ආගන්තුක ස්නේහයක හිමිකරුයි, සිව්වසර සරසවිය… රීඩ්මග මංසලක මියැදී පෙම් සිහිවටන… ඉගිල්ලී සැඟවුණා සුළඟකින් කොළොම්තොට… කාලයේ අවසරින් ස්නේහයේ අවනඩුව පොළොව මත...