When wearied by the poetry’s embrace, I don’t know if you will Throw this away But don’t… Read it one more time Please Even if you don’t like it, I’m waiting Until you finish reading Ask if this verse is sweeter...

“රැඟුමෙ කළුවර මතක හාදුව ප්‍රේමයට උපමා වෙලා කැනබි සුවඳට ප්‍රේම තුඩුවල රාග සිතුවිලි බෝ වෙලා හීල ආගන්තුක කඳුළුවල ත්‍රිලක් නැති හති ඉරිවෙලා මලවිකරළිය කළුව අරගෙන අක්වැස්ස අග සුදු වෙලා පිලට හරවෙන්නට හදීසියි උල තොරපු පැය හරිවෙලා ඇහැරපන් අපි බඳිමු...

Above the Cloud Wall Holding both hands I was waiting Surveying the serenity of Kandy Lake Calmly rippling water Is gorgeous… Under the dimming heavens I am waiting, Still waiting for you Yes, I am here Always waiting for you… Harshanie...

පළන්දා මාල හත අත ගත්ත පිච්චමල නිබන්දා මුව කමල සිනා කැන්දා මැඳුර නිරින්දා සවි ඇතිව උණුහුමට ආව සද පෙති තැළී ඇති මලෙක රොන් බීපී රසබරම හීසැරය ඉඳුරාම කම්පිතයි ළය මඬල නොසඟවා ළඳුනි මට කියාපන් ඔහු කවුද? යසුරි හසාරා පළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය 

සිදාදියේ මල් සුවඳ ගම්මානේ වාගේ නෑ මලානික හද මඬල වැව පාර කීවේ නෑ සිඳී ගිය වැව් පොඩ්ඩ මගෙ ආලේ දුටුවේ නෑ රිඳී විසුණුව වැටුණ පුංචි මල අගය නෑ ලබා සිප් උගත නැණ රොන් සුවඳ විහිදා ද වළාගැබ මේ නඩුව වැස්සෙන් ම කල් යාද යසුරි හසාරා පළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය

සිල්ලරට ගත්තේ මංඅන්තිමට පහුවෙලාමල්සරාට ඉඩ දීලාහොඳටෝ ම පැරදුනාසෙමෙස්තර කෙළවරටදැන් ඉතින් ළං වෙලාකේන්දර ගැළපෙව්වාඅකුරු අමතක උනාහීන්දෑරි සුදු පිච්චවැස්සට ම දියවෙලාතොග මිලටවත් බැරියනෝට්කඳු ගොඩ වෙලා යසුරි හසාරාපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය 

හන්තාන තරමටමපෙම්පාට නොවුනාට…මල් පාර නැති නමුත්පුරවරේ සියොතුන්ට…රීඩ් මාවත දිගටත්ලියවිලා පදමටආලයේ නින්නාද…සරසවි උයනෙ වාගේමපුරවරත් හැංගිච්චආලයන් ඇත බෝමතුම්මුලෙන් නතර නොවුණ… අවිශ්කා නෙත්සරණි තෙවන වසරනීති පීඨය

සෘතුවක කටුක බව නිමකොටකඩා හැලෙන නීලම්බරපිනි දිය සිත් අහසේ රූ මැව්ව, නුබත් රහසක් ඉතිං, කවි යාය මත ලියන…නිමා කොට කටුක සෘතුවක්ලියාවි නම් යළිත් කුණාටු සමයක්ඉතින් සබඳ නුඹත්,දෙනෙත් හඬවන වස් කවියක්හිත් උමතුවන වැසි අස්සේතෙමි තෙමී ඔය දිය රළ පෙමිනසීතලට...

ගැඹුරු ළිං පතුලකටකිඳා බැස පිහිනමින්දිය ගලනා උල්පත්සොය සොයා නැහැවෙමින්පැමිණෙනා දිය කඳටහසුව ඒ අතර ගිලෙමින්ගොඩ එන්න කෑ ගසාහැඩූව ද බෑ එන්නගිලිණු කල “මතක” අතර… තරුෂී ඉරේෂාදෙවන වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය 

සිහින නොහිමි නොවේවිමිලින සිහින වුවසෙනෙහස් ගැබින් යළි පුබුදවානැවුම් ඇසින් නවමු ලෙසින් මුදා හළ කල සිත් අහස් ගව්වටජීවය ලබාවිලොවම දිනන්නටහැකි විලසපෙරටත් වඩා සවියෙන්… චමෝදි කෞශල්‍යා දෙවන වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය 

ගව් ගණන්දුර හිඳගතින් ඈත්ව සුසුම්ලනසිතින් සැම විටසොයා යනනොඉඳුල් සිනහවන් නිබඳ රැඳෙනාහද බැඳි සබැඳියාවන්ගේආදරණීය නිවහනයි,සෙනෙහසේ නැවතුම… චමෝදි කෞශල්‍යාදෙවන වසරශාස්ත්‍ර පීඨය

වසත් සමයක බලෙන් හැමූ “සැඩ කුණාටුව” නුඹ අවාරෙක හද ළඟින් ලියවුණු “වස් කවිය” නුඹ මටත් නොදැනිම හද ගිලන් කල “ඇස්වහත්” නුඹ මඟ හරින හැමවිටම යළි යළිත් හිත අවුස්සන “සාපයත්” නුඹ ඉතින්, තවත් පව් ඉතිරි ද, මිතුදමේ...

අහනවා, ඇහෙනවා“අස්වැසුම” හැමතැනම…වැටෙනවා කදුළු බිඳුසුසුම් අතරින් හෙමීට…යදිනවා, සහනයක්!නොදනමුත් ඔවුන් මම…බලා ඉමි කෙසේ මම,මගේ රටවැටෙන විට! චමුදිනී හිමංෂිකා දෙවන වසරනීති පීඨය

 තිසාවැව ළග ටිකක් නැවතිලා හවස් වරුවේ බලන් ඉඳපන්ඒ වෙලාවට මම ඇවිත් ඇති කෙළවරේ බංකුවක බලපන්මම දුන්නු ආදරේ පොඩ්ඩක් අරන් එනව ද, මෙමට කියපන්නුඹ නැතුව මට හරිම පාලුයි ටිකක් ඇවිදින් යන්ට බලපන්  මගේ ගත ළඟ හිස් ඉඩක් නෑ අනේ ඒ ගැන නොහිත ඉඳපන්වෙන අයෙක් මගෙ අත්ල...

දිනෙක හමුවන්න හමුවෙලා හිමිවන්න මුවපුරා දොඩවමින් ආදරේ පවසන්න ජීවිතේ සොඳුරු තැන් නුඹ එක්ක විඳගන්න හිනහෙන්න සැනසෙන්න නුඹේ තුරුලේ සැතපෙන්න නොලද ආදරේ පහස විඳගන්න සොඳුරියේ ඒ දවස තවත් කෙතරම් දුර ද… ප්‍රියශාන් නිලක්ශිත ගමගේ දෙවන වසර කලමණාකරන හා මූල්‍ය පීඨය

ඇත බොහෝ වගකීම නැත සිතට සැනසීම ගත දවන රිදවීම කළ යුතුය, ඉවසීම  ඇස් දෙකත් බොඳලු මාවතත් රළුලු ජීවිතෙත් දුකලු සිල්ලරය, කඳුළු  යොහාන් බුද්ධික තෙවන වසර කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයීය පරිගණක අධ්‍යයනායතනය

රීඩ් මාවතේ තුරු වියන් යට කොයිතරම් හැලුණා ද මල් පෙති… තිසා වැව ළඟ බංකුවක හිඳ ආයෙමත් නරඹමු ද සිය පෙති… ප්‍රේමයේ පුන් සඳේ තනියට හරි හැඩයි නැගුණාම ග්‍රහ තැටි පුරවරේ පින් බිමෙන් උගනිමු අපරිමිත විශ්වයක ඇති සැටි… අඹ සෙවණේ අත් පටලගෙන යළි ගිමත්...

නොලද ප්‍රේමණීය අවකාශ හමුවන්නට පුරනා ප්‍රාර්ථනාවන් සේබලා හිඳිමි,වෙරළ ඉමේ හිඳ සයුරු තෙර පෙනෙනසිතුමන්, ක්ෂිතිජ මායිම…හිමි අහිමි, ලද නොලද සිහින අභිමුව නෙතු පුරනා රූ මංසලෙහි හිමිකම කෙදිනක හෝ  කිරුළු පළදන්නටසෙනෙහසින්, බලා හිඳිනෙමි මතුත් පෙරදා මැවූ...

අහසෙ තරු කැට එකින් එක බිම ඇදන් වැටුණා රැයක… සඳත් හැරුනා මැකී යන්නට අත් හැරලා ඒ අහස… අඳුරු වූ ඒ වලාකුළු හැම, අහස හැරයන රැයක… අකුණු පමණක් රැඳී වුන්නා, සනසවන්නට අහස… නමුත්, වලාකුළු නැති අහස කුමට ද… අකුණු සිතුවොත් එහෙම…  ...

සිහින් පොඩිබලාපොරොත්තුළබැඳි අකුරින් යා කෙරෙනසෝ සුසුම් සැනසුමින්පේපරය නිමවෙනපැතුම් නෙක සිත දරා…A එකක B එකකඇත්තටම ජීවිතේනැවතුණා නොවේ ද…? ශශිකලා කල්හාරිදෙවන වසරශාස්ත්‍ර පීඨය

කතක් විත් රථයකින් වීදි මැද         බැස්සාඅතක් ඉඟ වට එතී උර මතින්         ලිස්සාවතක් ඇස් දුටු නිසා හද ගියේ         ගස්සාමතක් වී පෙර දවස කඳුළු වැසි       වැස්සා  එන්නේ ඔබ ද ඔහු සමඟින් දෑත             වෙලාපින්නේ වෙලී යමි මා සෝ සුසුම්          ...

යන්න වුණාට නොයා බැරිකමට ළඟ හිටපු දවස් නම් කොච්චර ද… එන්න හිතුණා ම එන්න බැරි වුණාට හිත කියන්නෙම ඇවිත් යන්න… ඉන්න බැරි තරමට ම පාළුවක් දැනුනාට ආදරේ නම් අඩුවක් නෑ හිතට… ඇස් කෙවෙන හැම මොහොතකම හිතන්නෙම ලෝකයක් දිනන්න උඹ ගිය ගමන ගැන…...

(Batch Trip) තැනිතලා සෙයිලමේ ගෙන්දගම් පුරවරේනඩේ උදයෙම පිටවුණා…කඳුකරේ හිම සීතලේ මැද,සහෝදර අත් ගුලි වුණා…එකා ළඟ එක එකා හිටගෙනහැමෝටම හයියක් වුණා…සරසවියේ අපි ඔන්න එහෙනම් batch trip එකත් අද මේ ගියා…ජීවිතේ ගිරි ශිඛර ඈතයි,යන්න තව දුර තියෙනවා…ඒ ටිකේ...

නිහඬ නිසලව බලා හිඳිනා…රැයෙහි පිණි බිඳුදරා හිඳිනා…අහස් දෙව්ලියසුසුම් යා කර…ආමාවක අද නොවෙද ඇහුවා… ශශිකලා කල්හාරිපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය 

ඇසිපිය හෙලන සැණින් ළඟට විත්හිතම හිරි වට්ටන නුඹගේපපුව මැද සුසුම්වල ඇයි මෙතරම්ඝට්ටන කාරණා සොයන්නේ… කිම නෙතු පියන් වස්සවනසීතලට ගතු කියන සඳ කුමරි නුරාගිණි  සුව සොයන රෑ මැදියමේ මත් කෙරුණු දෙනයනක හැඟුම් විසිර ගියා…නුඹ නමින් සියොලඟමහැඟුමන්...