Colombo Beacon

පිළිතුරු – නුඹ දුරින්

ඇසි පියන් නෙතු සඟවා මුවතින් නෙතඟ ගැටි දින සිහිවේ නිතැතින්නොදුටු ලෙස නෙතු සැඟව අතුරින්දුරක් ඇදුනේ සිතට රහසින්  පැනය සැමදා සිතම විමසූපවන ඇවිදින් කනට කෙඳුරූපෙමක පැතුමන් හදෙහි රැන්දූරහසකී ඒ අහස පැවසූ කවිඳු මුණසිංහ පළමු වසර තාක්ෂණ පීඨය

Colombo Beacon ආදරය

අප්පත් නැති පුංචි එකී…

රෑ මැද්දේ උල ලේනා මහ හඬින් හඬ දෙද්දී ලෙඩ ඇඳේ අම්මගේ හීන් කෙඳිරිය එද්දී ණය ඉල්ලා සුමනේ මාමා වෙච්ච රණ්ඩුව මතක් වෙද්දී නිදා නොනිදා රැයක් පසුදාට එළිවෙද්දීගෙයි මිදුලේ අඹ ගහේ එල්ලිලා “අප්පච්චි”.. “අප්පත් නැති පුංචි එකී” යනෙන හැමෝම  කිව්වෙ එහෙමවසරකුත් ගත...

Colombo Beacon

පිළිතුරක අපූරුව

ආදරය ගැන කවියක් ලියවෙන හැම මොහොතකම පිළිතුර හරි රසවත්… කවිකාර ආලයට කවිකාරියක නගන හැඟුම ඒක වෙනම කතාවක්… වෙලාවකට කවියත් හිත් යා කරන විදිය හරි පුදුම අහම්බයක්… Design : Dunith Desitha

Uncategorized

මැනලා ද නුඹට කිරි දුන්නේ මගේ පුතේ…

මැනලා ද නුඹට කිරි දුන්නේ මගේ            පුතේ දුන්නේ සියලු සැප නුඹ රජ වෙන්න        පුතේ පිය සෙනෙහසත් අඩු කෙරුවේ නෑනේ   පුතේ ඇයි ද නුඹට මා අමතක මගේ                පුතේ දෙනෝදහක් ගැවසෙන මේ මහ             පාරේ හෙව්වේම නුඹේ දෑසයි මා ඒ හැම         අතරේ...

ආදරය

වැස්ස නුඹ වෙත…

වැස්ස නුඹ නැවතියන් හනික දරන්න බෑ ඇවිලෙනා හදවතේ ගින්න පැටවුන් අඬන්නේ දැනිලා බඩගින්න අනේ උන් ඉන්නේ නොකා තුන්වේල… යන්නේ කොහොමද මං කුලී වැඩට වැස්ස නුඹ හරස්වෙලා ඒ මැදට කෝටියක් දෙවියන් වුණේ නෑ පිහිට හිරු දෙවියනි, පායපන් අපේ ලොවට… Design : Dunith Desitha

Colombo Beacon

තුති පුදමි…

ලතා මඬුලු අත නොපෑවාට ගෙන්දගම් පොළවෙත් ආදරේ තිබුණා උතුරන්න… හන්තානට පායන සඳ සිසිල අපට නොදුන්නට රොබරෝසියා නුඹට තුති මේ ගෙන්දගම් පොළවත් අමතක නොකොට සිප ගත්තාට… Design – Samudini Doraliyagoda

ආගමික

දෙව්බඹු වැඳුමට පේවූ සිරිපා…

අවසන් කොට මේ වසරේ වාරය සැරහෙයි සිරිපා පුද දෙව් වැඳුමට භක්ති දනන් පුද කෙරු සිරිපා යුග සොබාදමේ වැඳුමයි මේ ඇරඹුණ වැසි වසිනා කාලයකිය මේ එළඹුණ මිහිපිට සැබෑම දෙව්ලොවකිය අද කියන්න බැරි තරමට හරි ලස්සන පුද බිමකිය මේ සුන්දර වෑහෙන සමනොළ ගිරි සිරසට පුද වඳිනා...

Colombo Beacon

තිසා වැවට කියූ කතා 8 (නිදිමතේ දේශනය – අනාගත සිහිනය)

ඇහිපිල්ලමට බර වැඩිව ද මේ කරුණු… දේශකතුමන් හරබර කතාවක නැළවිල්ලක් මෙන් මියුරු… නිදිමත දරාගෙන පිරෙනා පොත් පිටුලූ… හෙට දින දිනන්නට අද අපි නිදිවරමු… Design : Samudini Doraliyagoda

Colombo Beacon

තිසා වැවට කියූ කතා 7

(රට වටෙන් ආපු අපි) මචං උඹ කොහෙද බන්කොල්ලෝ ඇහුවා එහෙම…මං හලෝ බැටික්ලෝකෙල්ලෝ කිව්වා එහෙම…ඔහේලට මහන්සි දඑකෙක් ඇහුවා එහෙම…රට වටෙන් ආපු උන්බර කතාවක එහෙම…සරසවියේ පළමු දාරහට ගෙවුණා එහෙම…

Colombo Beacon

පිළිතුරු – ආදරණීය හමුව

අතරමඟකදී හමු වෙලා කොඳුරා ම රහසේ ම  එතරම් ම හදවතට ළං වුණි ද නුඹටමාත් නොදැනීම පද අතර සඟවාලා පුලුවන් ද මෙතරම් ම සිනහවක් ගෙන දීනෙතඟ කඳුළු පිසලන්නට සියුම් ලෙස සුපෙම්වතිය…දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය

Colombo Beacon

ආදරණීය හමුව..

අතරමඟකදී හමුව හිත් ලැමට කොඳුරපු අතරමං වූ මාවතේ සීරුවට හැඩමවපු නෙතු කෙවෙනි අඟ කඳුළු පිසලා සිනහකැන් නඟන්නට නිබඳ සවියක් වූ ජීවිතේ ආදරණීයයි සුපෙම්වත නුඹ නමින් ලියවිච්ච

Colombo Beacon

තාත්තේ නුඹ…

අව් කාෂ්ඨකේ මැද්දෙන්මගතේ මෙන්ම හිතේ වෙර දියකරමහා මන්දිර තනන්නට නුඹකොතෙක් හෙලූව ද රන් වටින දහදිය…කිව්වා ද මදිපාඩු ඔය කුසටදරන්න ඇති බෝ වේදනා හිනා යට සඟවානවින්දේම දහදුක් අපව දැඩි කරන්නටපුංචි උන්ගේ එක හිනාවත් මහමෙරක් කරගෙන…දෑතේ විරි නැතුවාට...

Colombo Beacon

අප්‍රකාශිත හැගීමක්…

ගොම්මන් කළුවරට හැකිනම් මුමුණන්න මොර ගා කියයි හෙලූ සුසුමන් කොපමණ බර ද… හදවත ඉරි තලා උණු කඳුළැලි මහමෙර වන්නසුසුමක තරම දන්නේ තනිවුණ උන් නොවෙ ද…  පෙමක් උපන්නා කුළුඳුලේ හද කොනක ඉමක් නොමැත දලු ලා වැඩුන තරමටකුමක් කරන්නට දැ යි නොදැනී ගොළු වූවා තැනකකවදා කෙසේ...

Colombo Beacon

තිසා වැවට කියූ කතා 6

(ඉස්සර ම දවස් – ලස්සනම හවස්) ආදරණීය සත්සරය එකම තාලෙන් ගැයෙන හවසක එකා ළඟ හිඳ ගීයකට අග තාල මිමිණුව හීන යායක…තිබුණ අපිටත් ඉස්සර ම දවස්වල ලස්සනම හවස් එකට හිනහුන කවීෂා හංසි පළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය 

Colombo Beacon

ආදරණීයම හමුව

හීන් සිරුවෙන් හිනැහෙන වාන් දමන සෙනහස ඇති ආව ගමන් මොර හඬ දෙන අතොරක් නැති කතා සයුර… මා සනසන මා දවනා ජීවිතයේ හොඳම හමුව ඔයා හැරුණු විට කවුරුද, ආදර මගේ බව්… ශශිකලා කල්හාරි පළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය

Uncategorized

හැරගිය ප්‍රේමය

සහසක් පැතුම් දෝත දරා ඔබම මට ගෙනදී…හැර යන්නට ඉක්බිති වූවාට කිසි දුකක් නැතී…හැරගිය කෙනෙකුගෙන් නෑ කිසි ඵලක් යළී…ආයෙත් ලියනු බෑ ඒ මතක පොතේ ඉඩ මදී… දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය

Colombo Beacon

ඇස්…

කටින් නොකියන කතා ගොන්නක්එකම එක බැල්මකින්කීමට සමත්ඇස්,නුඹ හරි සැරයිවචනවලට වඩා… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon

තිසා වැවට කියූ කතා 5

(දුක්ඛිත උපාධිය…) වේලක් නොකා වේලක්බත් කන්න තියා…හුස්මක් ගන්න ඉඩ නෑ පුරවර විස අහස නිසා…අර පොත මේ පොත හෙට කියවන් එන්න කියා…කියන්නෙපා ඇදුරිඳුතුමනි දෑසම රිදෙන නිසා… කවීෂා හංසිපළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon

නොරිකෝ…

දෙවෙන්දොරාගේ සිත ගත්නුඹ නොරිකෝ…හැඬූ හැටි මතකයඒ සුවඳ මත්තේ…“යන්න එපා දෙවෙන්දොරා”නුඹේ සිත කියූ ඒ වචන…ඇසුණා නම් දෙවෙන්දොරාටමළවුන්ගේ අවුරුදු දා ක්…නොඑන්න තිබුණානිසැකය… රවීෂා ශෙහානිපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය

ආදරය

සඳවතිය

දැනෙන නොදැනෙන පෙම් කවක් මැදකිසිත් නොදනින පෙම් පුරානෙකබලාසිටි ඒ දිවි තුරාවටසිතින් පෙම් බැඳි ඇය පතාගෙනලඳකි නුඹ නම් ලය නොපෑරෙනකිමද මෙතරම් අහංකාරයමඟ බලයි හිරු තවම සැම දිනසඳවතිය පැමිනෙයි කියා සිතමින… කවිඳු මුණසිංහපළමු වසර තාක්ෂණ පීඨය

ආදරය

තිසා වැවට කියූ කතා 4

(සහෝදර ආදරය…) ගෙවල් කොහෙද ඔයාගෙ…?මතක ද ඒ පළවෙනි දවස,සරසවියේ අපි මුණ ගැහුණු…සටහන් පිටු බෙදා ගෙන,කුප්පියට සමවැදුණු…ඇස් කඳුළු පිරෙනකම්,එකට පාඩම් කරපු…නවාතැන බෙදාගෙන එකම හීනය හොයපු…ඒ තමයි,සහෝදර ආදරය…සරසවි අහස හැඩ කරපු… කවීෂා හංසිපළමු...

Colombo Beacon

බිඳී නැගෙනා රළක් අබියස

අහස් ඉවුරක නෙතු දහසක් මැද… අපේ යැයි හැඟෙනා සිනහ පොඩිත්තක… පාළු රැය ළඟ හිම තුහින සීතලක… බලාපොරොත්තු නැංවුණු අලුත් ඉසව්වක… ක්ෂිතිජයට ළං වෙන්න මට හෙමින් පාර කියනවද…? ශශිකලා කල්හාරි පළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon

තිසා වැවට කියූ කතා 3 

(මොනවද මේ කතා…) කැන්ටිමට කිට්ටුවම නෙළුම් මල් සුවඳ පිරි,රන් මාළු දැඟලිල්ල අපට ඔච්චම් කරන…නිල් පාට දිය පිරුණ…තිසා වැව අද්දර මබංකුවට වෙලා මම,ලියනවා මේ කතා මතක් කර පරණ සරසවි මතක…රැඳුණු කොළොම්පුර රජදහන… කවීෂා හංසිපළමු...

Colombo Beacon

සිහින සරසවිය 02

අසිරි සිරි දැක බලා ගන්නනට තවත් නෙත පින් නැත ලබාමාස දින ගැන ගැනන් උන්නේ සොඳුරු පැතුමන් සිත දරාමනසේ ඇඳි ඒ නොදුටු ලෝකය ඔබම වේ යැයි සිත සිතාඇඟිලි ගැන්නත් පියමනින්නට දෑතේ ඇඟිලිත් මදි උනාඔවා ගුණ නැණ ජය ලබන්නට පමණටම කල් යල් බලාදිසාපාමොක් කීවේ ඇයි හැඩ...

Colombo Beacon

තටු නොකපන ආදරය…

මනරම්ය අනෙකාගේ තටු නොකපන ආදරය…ලැබුනොතින් කියවන්නපොතක් බඳු ආදරය…ඉඩ දෙන්න වෙන්නසමනල් පියාපතක් ආදරය…විඳින්න පුලුවන් ඔයාටත්සැහැල්ලුව ආදරය… දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය

Colombo Beacon

නුඹ දුරින්

නෙතින් නෙත පමණක් ම ගැටෙමින් හැඟුම් හඬනා නිසල සිහිනෙකනුඹත් සිටියා මට මඳක් දුරසුසුමකින්වත් ළං නොවන තරමකසිතින් විතරක් රැදෙමි නුඹ ළඟකාටත් නොකී රහසක් මමසෙමින් කියන්නම් නිහඬ අහසට… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon

සිහින සිතුවම්

මල් තුහින පොද වටෙන                 හැන්ඳෑ වරුවේනෙත් දැහැන ගිලගත්ත            මුව මඬලේ අරුමේදම් පාට මල් රේණු තටු                      සලන යාමේමල් පලස ඇතිරූවේ                      නුඹටයි ප්‍රියාවේ තත්සරම ඇහැරෙව්ව මුව                  මදුර නාදේකන්කලුව...

Colombo Beacon

ගිමත් කාර්තුවක

අනාරාධිත ප්‍රේමයේ හිස්තැන් මැකූ ආරාධිතම විරහව… අපරිමිත හීනවල නිමැවුමින් පසුව ආගන්තුක ස්නේහයක හිමිකරුයි,  සිව්වසර සරසවිය… රීඩ්මග මංසලක මියැදී පෙම් සිහිවටන… ඉගිල්ලී සැඟවුණා සුළඟකින් කොළොම්තොට…  කාලයේ අවසරින් ස්නේහයේ අවනඩුව පොළොව මත...

Colombo Beacon

දියුණුයිලු අපි…?

අවි ආයුධ ඇත සැනින් නැසිය හැක ලොවම සයිබරය ඇත තවකෙක් වැනසිය හැකි ය… න්‍යෂ්ටික අවි ඇත පරපුර ගණනක් අංග විකල කළ හැකි ය තවමත් නැතැයි ටෙක්නොලොජියක් මරණය දකින මිනිසුන්ට ජිවිතය දිය හැකි ය…

Colombo Beacon

අවසර

කියන්නට තිබුණත් දහසක් දේකියන්නට බෑ මට වචනෙන් මෙලෙසේසිතන්නට තිබුණත් දහසක් දේසිතනු නොහැකිය සිතින් මෙලෙසේ සිත කය පෑවත් මා පිටු මෙලෙසේපණ ගැහේ අතැඟිලි ළඟින් මාගේඉතින් අවසර කරන්නට කවි පදගැහෙන අතැඟිලි තුඬින් මාගේ…

Colombo Beacon

ටේලර් සාප්පුව

අඟල් වියත් ගළපමින්නූල් සෙල්ලම් දමමින්පයට පෑගෙන මැෂිමෙන්මසයි ඇඳි වත, මිනිස් විලි වසමින්…කැපී විසි වන නූලකහැඩය හුරු නැති රෙද්දකඅතට අවපැහැ ගැන්වුණජීවිතත් ඇත, මිනිස්කම වස්ත්‍රේ පාටින් මනින… රවිඳු නානායක්කාර පළමු වසරකොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයීය පරිගණක...

ආදරය

තිසා වැවට කියූ කතා…

වංකගිරියේ හිත පැටලිලා අලිකනට අපි රහස් කියු දා…සීගිරියෙ පුටු බංකු අතරේනැවක් ඇවිදින් තිබෙනු දුටුවා…එදා ඉඳලා පවුර කැටපත් පුරා මගෙ කවි ලියවිලා තිබුණා…කුකුළු කොටුවට පේන දුරකින් සියලු කොකු කටු වැටේ එල්ලා,ඔහුත් යන්නට ගිහින් තිබුණා… කවීෂා හංසි පළමු...

Uncategorized

මට කුමට ප්‍රේමය

හන්තාන සුළඟට නොකී රහසක එතෙන්නට ඉඩ හසර ඇත්නම්.. කොළොම්පුර සරසවි මතක පෙත මැදින් දුරකට යන්න ඇත්නම්.. ඉමක් නොපෙනෙනෙ ඈත අහසක සේද සලුවක් වන්න ඇත්නම්.. ඉතිං, ප්‍රේමය කුමකටද.. මට ළඟින් සිප සනසන්න නැත්තම්..

Colombo Beacon

වාරෙක ඇරඹුම

නේක දන මනදොල පුබුදනභක්ති පූජා නදින් මන්දනසමනොළට සමනලුන් පියඹනඅසිරි බර තුසිතයකි මේ ගිරඋතුම් සුමන මහ දේව ඇරයුමකරණකොට බුදු හිමිඳු වැඩමුවගිරෙහි සමනොළ මස්තකයෙහි මතහිඳුවෙ පා සටහනකි වම්දර පේවි දන මහ සෙනඟ සමගිනකෝඩු කිරි කෝඩුත්ම අරගෙනමහන්සිය නොතකාම බුදු...

Colombo Beacon

ගජමන් ඔබ නම්,

හද සලිත කල්පනාරස බසින් තවරලා කවි නෙතින් ගල ගලා කවි කඳුළු බේරුණා… අකුරු මුතු ඇට උඳුල වී බබළනා සඳ කවි පොතේ කවිය හදවත තුළට වී අමරණීයයි කවි ලොවේ… කවිකාරියයි ලොව දිනූ ඇලපාත මුදලිඳු  හද දිනූ ජීවිතය කවියක්...

Colombo Beacon

තාත්තා

කඩදහි ඔරුවට රුවල ඇද්දකුරුම්බැට්ටි මැෂිම පැද්දපොල්පිති හරකට හෙමින් තලපුමගේ පුංචි තාත්තා…ඉරට තවත් ඉරක් නොවුණුසඳට තවත් සඳක් නොවුණුමුළු අහසෙම බර දරාපුඅපේ ඇත්ත තාත්තා…චණ්ඩි කමට නොවැන්දාටරැවුල යටින් හිනා වෙච්චමගේ කිරුළ එපා කියපුතාත්තා වුණු...

Colombo Beacon

පිළිතුරු

නෙතට නෙතු ගැටෙන්නේ හුරු පුරුදු නිසාම යසවන්පත් හඬ රැව් දෙන්නේමිහිරි හඬක් නිසාම යආදරය නොකියා අපි අපිව හොයන්නේහැඟුම් ලස්සනනිසාම ය… චතුරි ශෂිකලාපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon

සසරේ පතා ආ ආදරය…

දෑසට දෑස් කතා කරන්නේමහිතවලට දැනෙන්නම ය…සවනට මියුරු වදන් ඇසෙන්නේමඔබේ හඬ මිහිරි නිසාම ය…ආදරය නොකියා හිත් බැඳෙන්නේමසංසාරේ පැතුම නිසාම ය… දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය 

Colombo Beacon

“ලිස්ටා”

මිනිසුන් නොමිනිසුන් වුවින්සතිය අග ලෝක විනාශය අභිමුව දීවන සතුන් වු මානව කැල මුදවන්න උපරිමයටත් එහා ගිය…   නෙදර්ලන්තයේ දියමන්තිය අහවර කර හැමෝටම හොරාමිල කළ නොහැක්කකි නුඹ… ආඩම්බරෙන් සේවයට ගරු ලබාදෙරණ මත සැතපෙද්දී  පතන්නේ  නම්  නෑ යළිත් අප සමඟ...

Colombo Beacon

අහිමි මලක්…

නිහඬ රැයකමිමිණූ පෙම් කවියකඅරුත නොතේරේ තවමත්හදේ නැගෙන්නේප්‍රේමයක්ම ද?එය මට තවමත් පැනයක්නොතේරුණත්මසිත කියන්නේ මඅහිමි මලකටපෙම් කළ වගක්… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon

සේපාලිකා…

රහසේම සඳට පෙම් බැඳකාටත් හොරෙන්මුමුනාපෙම්බස් රහසේම….සඳත් එක්කම යනවාවෙන් වී නටුවෙන්…තවත් දිනයක එක්වන්නනුබගැබට හොරෙන්රහසේම සුවඳින්… තරුෂී ඉරේෂාපළමු වසර  ශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon

වසන්තය යළි එන්න…

බොඳව ගිය හීනවල යළි පාට තවරන්න…විඩා වූ සිත් වලට සිහිල් දිය වස්සන්න… කඳුළු පිරි මුව මඬල සිනාවෙන් සරසන්න…මැකී ගොස් ගිම්හානෙ වසන්තය යළි එන්න… මලිති පබසරාපළමු වසරකළමනාකරණ හා මූල්‍ය පීඨය

Colombo Beacon

හන්තාන…

හන්තානකට හිත ඇදිලා ගිය       කලටරන්වන් හීන මැව්වා වී ගෙයි        පිලටයන්නට නොහැකිමුත් සරසවියක් තුළට මන් තාමත් බඹරෙකි කැම්පස්      මලටනංගියෙ නුඹේ කුස පිරුමට හීන     තියාවංගුවෙ තියන ගල් කොරියට ආවා   ගියාමං ඉමි තාම සරසවියට දෑස             අයායං අපි...

Colombo Beacon

සාපලත් රිදුමක්…

අසිනි මහ වැහි  අනෝරා මැදමිනිස් පවුරක් රොක් වෙමින්…කුරිරු වෙස් ගත් මෘග සර්පයෝනසාලන්න එක්වෙමින්මිනිස්කම නැති නොමිනිසුන් රජ කරයි අද මහ පෙළහරින්…ගොළුව ඇයි දැයි තවත් ඇතීනා නුඹඅනේ ඩිංගක් කතා කරපන්… ශශිකලා කල්හාරි පළමු වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon

නොමැකෙන සෙනෙහස අම්මා…

ඉඳිකඩ මායිමේ පුංචි  සාවුන් තනිකම මැකුවට…මා දන්නවා හිත අස්සෙ ගිනි ඇවිලෙන වගඑකම හදවත නුඹෙන් ඈතට ගිය දින සිට ඉස්සර සඳ එළිය හා එක් කර සෙනෙහසේ කවි මිමිනුව නුඹ අදත් ඒ රාවය මද සුළඟට එක් කරනවදමව් සෙනෙහෙ හද අවුලනකොට හිත දැවෙන හීන හිත් කොනක සිට අත වනනකොටයන්නට...

Colombo Beacon

බැඳීම් මත මොහොතක්…

නොහික්මුණ සිත අතරමං වීසොයයි ඈ කොහෙදෝ කියානමුත් දන්නෙමි ඈ ගොසින් බවවෙන කෙකුගෙ සිත සොය සොයාකියූ හැම දේ සිතෙහි රැව් දේපුරා සත් වසරක දිහාකෙසේ අමතක කරන් ළඳුනේඉපදියන් යළි මියැදිලාමියැදුනොත් මිස මාව හැරදානොයන බැව් පුන පුන කියාඔබත් එහෙනම් වෙනස් වූවාකමක් නෑ...

Colombo Beacon නිසදැස්

හිස් වුණා ගැලරිය…

තිරයට පිටුපසින් වෙනකොට පෙරළිය…නාදුනන වෙනසක් සිදු වුණා කරළිය…සමහර චිත්‍රපට දුවනකොට තනියම…නැතුව කිසි සද්දයක් හිස්වුණා ගැලරිය…කේතනී පූර්ණිමා තෙවන වසර ශාස්ත්‍ර පීඨය 

Colombo Beacon නිසදැස් විශ්ව විද්‍යාලය

සිහින සරසවිය

බිංදුවෙන් මා ඇරඹි ගමනේ කෙළවරක් නෑ       පේනවාපාර සරසවි ගාව මම දැන් පාර බල බල             ඉන්නවාකුඩා කල මා ඇසුව ලස්සන සරසවිය නෑ            පේනවාපුංචි තිරයක දෑස් දල්වා දැනුම සොය සොය      ඇදෙනවා පන්තියේ අපෙ ගුරුතුමා කී වචන සිහියට       නැගෙනවාසිහින...

Colombo Beacon ආදරය

හීන හොයන පොඩිත්තෝ

නැත මට වෙහෙසක් යගුළු දැමූ හදවතේමා ඉන්නම්ඔබ දිනනා තුරුලෝකේ…දනිමි මා ඔබ ඉන්නවා මාගේදවසක දිනනවා…ඔය දහදියමුතු කරමිනි තාත්තේ… දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය

Colombo Beacon Uncategorized ආදරය සාමාන්‍ය

ගැහැනිය…

ගැහැනියක් කියන්නෙමදරාගැනීම්වල නිකේතනයක්…   සුමුදු සියුමැලි වුව ද අතපයකැපකිරීම්වල සංකේතයක්…එදා යශෝදරාවට නොහැකි වූවේ නම්ප‍ෙම අත්හරින්නට…ලද හැකි ද සිදුහත්ට බුදු බවක්…ඉතින්,ගැහැනිය කියන්න‍ෙම දරාගැනීමක්… දේවිනී දනංජිකාපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon නිසදැස්

වැස්ස නුඹ ප්‍රේමණීයම කතාවක්…

හීන් හිරි පොද මතපාට තවරන…හිම තුහින සීතලෙන් ගතම කිති කවන..මතක මංසල ළඟජීවිතේ නවත්වන…වැස්ස,නුඹ දයාබරම කවියකිකවිකාරයින් හඬවන… ශශිකලා කල්හාරිපළමු වසරශාස්ත්‍ර පීඨය

Colombo Beacon ආදරය නිසදැස්

උහුලා ගනු හැකිවෙද මේ සෙනෙහස…

කඳුළු සලනට එපා පෙම්වත මමත් හොඳ හැටි දන්නවාකිසි දිනක වෛර කර නැහැ මම, මාත් ආදරේ කරනවාඔබෙ දෙනෙත් මත මගේ සියුමැලි රුව තවම මම දකිනවාඅනේ තරහක් නෑ හිතේ මගෙ අසරණයි බැව් දන්නවා සිර කරන්නට බැහැ හැඟුම් දිය ඇතැම් දවසක ගලනවාපුරුදු කඳුළක් නෙත් අගින් මගේ හීන්...

Colombo Beacon ආදරය නිසදැස්

සිරකරලනු බෑ සෙනෙහෙ හැඟුම් දිය

සරසවිය මැද ලියූ පෙම් කවි තවම මතකයෙ තියෙනවා කොළොම්පුර පිස හමන සුළඟේ ඔබේ සුවඳත් දැනෙනවා ඔබත් සමඟින් ගෙවූ කාලය මමත් රහසින්   විඳිනවානොකීවට මගෙ ගාව තවමත් එදා මතකය තියෙනවා  හවස් වරුවල අතින් අල්ලන් හිතුමතේ අපි ගිය හැටීතිසා වැව ළඟ මගේ හාදුව නුඹෙ නළල සිපගත්...

Colombo Beacon ආදරය නිසදැස්

අලුත්කඩේ දුටු අලුත් රුව 

සුදු දිගටි මුව කමලසාවෙක්’යැ කියා රැවටුණමම නිතර ඔච්චම් කළමොකෝ දැන් මැලවිලා…? කළු ලෝගු ඇඳ මෙදාපොත් ගොඩක් අතදරාඑක එල්ලෙ බල බලායන්නෙ ඇයි මදෙස නොබලා…?රන් මාල හත දමාකරකාර බැන්ද දානුඹ බොහෝ දුක් වුණි ද?‘නර්මදා’ කිය කියා… එදා හිටි...

Colombo Beacon ආදරය නිසදැස් සාමාන්‍ය

ඇසල මංසල…

ඇසල මහේ පෙම්වතියමුමුනනා සෝ ගීතසවන්පත් රසවැකුණා වත්ද?සෙංකඩගල අහසපියාපත් සලන්නටකාලෙ කදිමෙට ගැළපුවා නේද?සෝ සුසුම් පා කරන්නටපිබිදෙනා පැතුමන් දරාගන්නටනුවර අහසම… අනෝරා මහ වැසි එක්කඔට්ටු අල්ලන  කාලෙ ඇවිත් පෙම්වත…

Colombo Beacon නිසදැස් විශ්ව විද්‍යාලය

උපාධියට සාරියක්…

සාරි හැට්ටයේ පිටට මල් හැඩට දාමු දුව…ලස්සනයි කොණ්ඩෙත් බැන්දාම උඩටමසාරියත් නෙක වර්ණ ගෙත්තමින් ගත්තොතින්…නුඹ ලස්සනයි දුවේ මගුලෙ හැමටම වඩා …එපා නැන්දේ පිටට මල් දාපු හැඩ රටාකළු ලෝගුවයි මගේ මනමාල පෙම්වතා…! Image Credit :...

Colombo Beacon ආදරය නිසදැස්

මා ඔබේ යසෝධරා…

සාර සැකි කප් ගණන් – පිරූ ඒ පාරමී බලයෙන් උපනුපන් හැම ජන්මයන් වල – වීය මම ඔ‌‌බෙ පාදපරිචාරිකා දියකිඳුරු විලසින් සිට – එක් රැයකට වෙන් වූ අප හැඬූ කඳුළ විය – සාගරයට උල්පත පුද දෙමින් මා දිවිය – පෙම් කළෙමි ඔබට මම මගේ පණ දෙවැනි...

Colombo Beacon ආදරය නිසදැස්

බලාපොරොත්තුව..

පුරා පෙරුමන් වීය අභිමන් දිනක අතිනත ගත්තු මොහොතින් පසුව ඈ හා ගෙතූ සිත්තම් බලා උන්නේ මොහොත එනකන් ඈ ද මා හා රැයක පහනින් පැතූ පැතුමන් වීය යහපත් බලා උන් ඒ කාලෙ ඇවිදින් මතුත් ගෙවියන් සතුට කැන්දන් ඇගේ ලැම ලේ කිරෙන් පිරිලා දිනෙක මා පුතු එළිය දකිනා මොහොත...

Colombo Beacon නිසදැස්

කවිය නුඹ..

අසනි වැසි ඇද හැලෙන ඉර බහින ගොම්මනක ළබැඳි හිත ලුහු බඳින මන්දාර හීනයක… නුඹ නමින් මත් වීම පෙරුම් පිරු සිහිනයක් අවාරේ හිරි පොදට නුඹෙ පහස ස්වර්ගයක්… දන්නවද කවියෙක්ට වැස්ස හරි උමතුවක්…

නිසදැස් විශ්ව විද්‍යාලය

සරසවිය..

දකින්නට පෙරුම් පුරා සිටිය ද…  තවමත් නුඹ අපට සිහිනයක්ම විය… විඳින්නට නුඹේ  තුරුලේ උණුහුම… පිනක් නොමැතිය අප හට… ඉතින් ‌සොයුර නුඹ තවමත් අපෙන් වෙන් වී සිටිය ද… නුඹේ සෙනෙහස විඳ ගන්නට අප තවමත් මග බලා සිටින්නෙමු…                    ...

නිසදැස් සාමාන්‍ය

නැවතුණු සමනලුන්…

අවාරයට ළඟයි ඒ හින්දම සමනල්ලු පියාඹනවා සමනොල මුදුනෙන් ඈතටම ඉර හොයාගෙන… වාරය දාට ආපහු එනව සත්තයි කියනවලු උන් හෙමිහිට… ඉර ළඟ නැවතුනොත් කොයි එන්නදෑ වාරයට…

ආදරය නිසදැස්

විරහවේ කවිය

සිනිඳු සුසිනිදු රෝස තොල්වල සිනා හඬ නෑසුවා සවන්… නිතර කොඳුරන විරහ ගී ළඟ ගල් වුණි ද නිසසල හිතත්… කියාගන්නට නොහැකි තරමට පෙම් කළා මම මහ හුඟක්…. පමණි සියොතුන් ඇසුවේ දුක් කඳ නුඹ වෙනස් වී හුඟ කලක්… Image Source –

ආදරය නිසදැස්

සතුට උකසට තබා මිලින වූ කය කුමට

ඈත දවසක හිරු බසින ගොම්මනක සිත නිවන ගැමි සුවඳ පිරුණු රස මතකයක ගුලි ගැහෙමි ගිලිහෙන්න නොදී ඒ මිහිරාව විඳගන්න නැත ඉඩක් දුවයි සිල්ලර හඬට සොබාදම් තුරුළෙ හිඳ කෙළි දෙළෙන් රස මවපු කාසි නැති සතුට පිරි සැනසුමෙන් ගත කරපු දිවියෙ හැඩ සොඳුරු විය ගලේ කෙටු ඉරක් බඳු...

ආදරය නිසදැස්

අවරගිරින් පායන හිරු?

මණිපත් අගින් මතුවන පිනි බිංදු මත… සටහන් තබනු කෙලෙසක පිපි සහස්පත? සැණෙකින් වෙනස් වී නොපෙනෙන පිනිති තෙත… වැන්නකි මිතුර නුඹ මා සතු මිනිස් සිත… දෙකොපුල මවන මායා සිනහවක රත… අතරේ තිබුණි හදවත්වල සැඟ වි වත විනිවිද දකින දා අප, අපෙ මිනිස්...

ආදරය නිසදැස්

සීතල උණුසුම…

පියා හිඳ නෙත් සීතලේ උණුසුම් හැඟීමක මිහිර විඳගන්න… මහ අනෝරාවක් නොවුණ බලා හිඳීමෙන්ම හිත නිවෙන රටාවට කඩා හැලෙන වැහි බිංදු ඉසින හීනි පොද මල් වැස්ස… වගේ උඹෙත් ආදරය… සීතලේ දී ත් උණුහුමින් මත් වුණ…

ආදරය නිසදැස්

නිහඬය නුඹත් අද

කාලයක් උමතුවෙන් පෙම් බැඳ මතක ගොන්නක් හදවතේ නිදන් කර ගිවිසගත් පෙම්වත නිහඬ ය නුඹත් අද මංගල දිනය ළඟ ළඟ එන බව දැනත් නොකියම යන්නම ගිහින් නොපෙනෙන තරම් නුඹ දුර ඈතට නිතරම තේරුම් ගන්නට කොතරම් වෙහෙස දැරුව ද මටම නැහැ අවනත උල්පත වී ය දෑස කඳුළට

නිසදැස්

දරා හිඳ නිහඬ විය…

හිත හොයන බැඳීම් හැබෑ නොවෙන හීන…ඉස්පාසුවක් නොමැතිවමඅවුළුවන මතකකලකිරී ඇවිළුන විට…අස්වැසිල්ලක් නොලද තැනඋපරිමේටම දරාගෙන හිඳ දුකබැරිම තැන දී නිහඬ වුණි…කඳුළු හංගාන ඇස් යටම…

නිසදැස්

එස්මෙරල්ඩා!

ශරත් සඳ බැස ගිහින් තරු නිවෙන යාමෙක දියාරුම මතක පට වෙලා ගත් හීනෙක උණුහුමට හුරු වෙච්ච සිනිදු සළු සයනෙක දුරුත්තට දුර වෙලත් ඇයි හරිම සීතල හැඟුම් පොදි පෙරලුනා කවි වලට නුඹ මගෙන් ලත් ප්‍රේමයෙ හි රුධිරයෙන්  සුදු රෝස රතු කෙරුව… විරහා ගිනි ඇවිලුනා...

නිසදැස්

දින පොතක පිටුවක්

හැඩකාරි නුඹ මගෙ දෝණියේ නොදුටුවත් නුඹ මව් සෙනේ අරලියා ගස යට ඉඳ නුඹේ මවත් සිනහේ සඳ සේ සිනාසී වට පිට බලබලා කිරි සොයා හඬද්දී නුඹ ඉකි ගසා පිය දෙතනෙ කිරි නැති නිසා දැවුනි මා නෙතු බොඳ වෙලා නුඹ මගේ ප්‍රාණය යි දෝණියේ සිනාසෙන විට නුඹ මව වගේ දරා ගෙන දුක් මේ...

විශේෂ දිනයන්

මෙදා අවුරුදු

කපුටෝ එක ඕසෙට පෙළගැහිලා උන් තාමත් නෑ සිංදු කියන්නේ රබාන හඬවන්ට පදමට ගින්දර නෑ ලිප් බොක්කේ අළු සුවඳටවත් ඇවිත් පලයං කෙවිලියනේ… ගිනි අව්වට රත් එරබදු දා වෙලා හොරෙන්ම රෑට මිනී මල් පිපෙනවා හීතලේ කැවුම් නැතත් අවුරුදු කියන්ට උඹලා විතරයි ආවෙ...

නිසදැස්

ඇයයි නැගණී

වයසින් නම් බාල තමයි මටත් වඩා ඇය එකම අත්තේ මල් නොවුණට මාත් එක්ක ඇය එකම ගහේ මල් වුණා අපි අපේ පෙර පිනකට අම්මා නොව මං ගැන තේරුම් ගත් හොඳම කෙනා ඇය

නිසදැස්

ඇය නමින් අම්මා

කප්පරක් හීන පුරෝගෙන සිහින පසුපස හඹා යන ම නෙතඟට නිදිවර්ජිත රැයවල් හුරුපුරුදුය පෙරදාටත් වඩා පොදි ගැහෙන හීන එකිනෙක අහුලාන පියමං මග විඩාබර මුත් තනි නොතනියට නිදිබර ගැහෙමින් දොරකඩ පාමුල ම දෙස බලා හිඳින නුඹ පෙරදාටත් වඩා සවියකි මෙ දින මෙ මට

නිසදැස්

නිවන සොයා යන තෙරණියනේ

කෙලෙස් ගං තෙර නිමාවක් නැති එතෙර වන්නට පෙරුම් පුර ඇති අවිඳු අඳුරක නිසරු සසරක සතුට සැනසුම මිරිඟුවක්… දියණි, පෙම්වති, පතිනි, මව් බැමි බිඳ දමා භව තරණයක වඩින ඈ යශෝදරා කුල පින්සාර කුසුමක්… දරදඬුම රළු කලු ගල් පවා අද ශ්වේත සළු පිළි ගත දරා ගෙන මිලින වී...

නිසදැස්

යළිත් මගේ වන්නට වූ පෙම් ඇරයුමයි

හද රිද්දන කතා නම් බෝමයි ඒ අතරත රැඳුණු සිනහවයි මුව මඬල සරසනා ලතාවයි ඔහු වින්දෙ හැම දේම තනිවමයි පෙම් කළ සිතට ඇඳි රූ රටාවයි සිත් මත්තෙ වූ නොකී කතාවයි දෙතොලත රැන්දු බැව් නම් සැබෑවයි යන තෙක්ම නෙදනී ඈ මගේමයි දෙනෙත් පුරා බලා උන්නු රටාවයි යළි නොඑනා බැව් නම්...

නිසදැස්

සන්සුන් සිතින් පෙර මග ඉමි බලන්

බාල වියට සමු දී ආවා කෙමෙන්, හිඳියි සුන්දර යෞවනය ගෙවමින් දුටුවෙයි බඹරුන් පෙමින් වෙලි මලක, සිතුනා විසය ද මුන්ටත් මේ දිනෙක දුටුවා රුවක් කිසිදා නොදුටු වරෙකම, ගැටුණේ මනසට දෙනෙතයි ඇගේ ඒ වෙලෙහිම සුන්දරයි පෙම් සිතුවිලි මනසට ගලනා, කළඹති හැඟුමන් නිතරම දැනෙනා...

නිසදැස්

නිමාව ද ප්‍රේමයක

අහම්බෙන් හමු වීම ප්‍රේමයක ඇරඹීම මතක පිටු අතර හිඳ ඉකි බිඳී හැමදාම එකිනෙකට නුරුස්සන සිතුවිලිය සැනින් සැන විරසකය සිතින් සිත දුරස් විය ටිකෙන් ටික උත්සාහය රැක ගන්න බැනුම්පිට බැනුම් මැද එහෙත් නැත ඉවසීම නිමාව ද ප්‍රේමයක

නිසදැස්

හුරු පුරුදු තරුවක්

කඩා වැටෙන තරු අතර දුටුවෙමි එක් තරුවක් හුරු පුරුදු… කලකට පෙර අහස බලනවිට අහස විසින් රැක ගත් තනි තරුවක්… අනවසරයෙන්ම අහසෙන් වෙන් වී අකමැත්තෙන් කඩා වැටෙන…

නිසදැස්

සිතුවිල්ල

එකම අහස යට දෙතැනක ඉඳගෙන තරු ගනිමු ද අපි එකම වෙලේ… දකුණු කුරුසියෙන් මට මග කිව්වෙම ඔබ දෙසටයි නිරන්තරේ… අහසේ උන්නු ඔරායනුත් මට නුඹ නිති සිහි කෙරුවේ… හැඩි දැඩි නුඹට ඔරායනුත් දෙවැනියි මගෙ සිත් අහසේ… ඔරායන්ගෙ ළඟම ඉඳන් බැබලෙන තරුව වෙලා...

නිසදැස්

ආයේ නොලියමි

ඔබ ලැබෙන තුරු වියවුලෙන් මමයි දුක්බර කවිය ලීවේ මගේ අත ඔබ ගන්නා තුරා වින්ද වේදනා කවිය වූයේ දිනෙක ඔබ මා පැතුව දිනයේ හදේ වියවුල් වියැකුණේ ඉඳින් කෙලෙස ද විරහ කවියෙන් යලිත් මා කවි ගොතන්නේ

නිසදැස්

අවසරය

වැටෙන හැටි දහඩිය කඳුළු කැට මහ පොළොව තෙත් වෙන තරමට දුටුවෙ නැහැ කිසිවිට වෙහෙස වෙන හැටි පියෙකු මුදලට දරදඬු පිරිමි හිත යට සෙනෙහස ගැලුවා දෝණිට කාලය මැවූ වෙනසට අවනත වීය මා ටිකෙන් ටික අවසර දෙන්න මට නුඹගෙන් නික්ම යන්නට ගියත් දුර ඈතට සමානයි නුඹ මගේ ප්‍රාණෙට

නිසදැස්

පෙම්වතෙකි තනිවුණ

තෙරක් නොමැති විසල් අහසට හූල්ලන පෙම්වතෙකි තනි වුණ… කැදැල්ලෙ උන් කිරිල්ලිය සෙනෙහෙබර හිතැත්තිය “කොහේ යන්න ද දමා පෙම්වත…” කියූ පසුදාම ඉගිලිලා කිම් ද නුඹ ගියේ වෙන අතක අවුළුවා මගෙ සියොළඟම…

නිසදැස්

වැසි නැති අහස යට

මං කැමති හැමදාම වහින අහසකට ඒත් කෝ අපට වැස්සක්… පෙර පවට හිමිවෙච්ච කාස්ටක අව්වකට යලේදිම ඉරිතලපු කුඹුරටම යටවෙලා මැරිල ඇති ගැඩිවිල්ලො අපි වගේ වැසි පොදක් නැති අහසටම උඩ බලන් හූල්ලල…

නිසදැස්

සරසවි මෑණියනි ඔබ

පුරා සියවසක් ඔබ දුන්නෙමි සෙවණ දස දහසක් අරමුණු වෙත එළියත් නොඅඩුව ඔබ තුරුලට ආ පරපුර දනිතියි ඒ ගැන නිරතුරුවම දිටීමට දින ගනිමින් හිඳී අපත් ඔබේ රුව මතු කලෙක සරසවි මෑණියනි ඔබයි දිදුලන සම්පත වාගෙයි අගතැන් ගත් දැනුම් මන්දිරයක් නොවේ පුරවරට රටටම ආලෝකයකි නුඹ...

නිසදැස්

පැමිණිල්ල

රාත්‍රිය උසාවිය වැනිය හිත නඩු අහන සිහිනෙනුත් පෙම් බඳින වැරදිකරු මම ම විය පැමිණිල්ල නුඹ ගෙනා දඬුවමට හිස නමන සමුගන්න මග අසා සිතුවිල්ල සිර කරන

නිසදැස්

නිරුවත

නග්න සිරුරට වුවත් යට යන නග්න වෙන තරමටම ලස්සන හදේ නිරුවත ට සම තැන හිතේ නිරුවත නොවෙ ද මුල් තැන සයන පෙඟ වූ හැම නග්න සිරුරු වින්දා ද යසිරු වූ නිරුවතේ රුසිරු නොවිඳින්න හේතුවම වූයේ කුරිරු නිරුවත් හිත නොදැකීමමයි මිතුරු

නිසදැස්

මාගේ මුල්ම විදුබිම

නයනා අමර සල් ගස යට නෙක නෙක රූප පාට පාට නැවුම් සුවඳ පොත් පිටු අතර තවමත් මතකයි එදා මෙන් අද පිය නැගූ පළමු වසර ගුරුතුමිය අසල සිට ඉගෙන ගත් අකුරු ටික පාර කීවා එන්න දුරකට පුදුමය මේ ආ ගමන නතර විය සරසවිය තුළ අමතක නොමැත මට මාගේ මුල්ම විදුබිම

නිසදැස්

හද කොහොම ඉවසම් ද

ඈත අහසේ තට්ට තනියම හඳ විතරක් ඇයි අද නිසොල්මන්ව… හැමදාම තනි රැකපු ඒ පුංචි තරුව අද නෑ පේන්න… ඉන්න තැනකින් හනික වරෙන් හඳ ළඟට උබ නැතුව හඳ ගාව හද කොහොම ඉවසම්ද…

නිසදැස්

රැජිණයි ඇය නුඹේ මට අහිමි රජ දහනේ…

තුන් තිස් රෑ පුරා මා හැඬුවා රහසින් ඇවිත් නුඹ ළඟ නිදි මැරුවා නාඹර වයස නුඹ හට පිදුවා නුඹ වෙන හිතක් ළඟ පෙම් වින්දා… දෙදෙනෙක් වෙනුවට තුන්වැන්නෙක් කුමට ද සිතුවා රහසින් ඉඳන් මා නුඹ හට පෙම් බැන්දා අහිමි බව දැන දැනත් නුඹ ළඟ හිත රන්දානුඹටත් හොරෙන් මා...

නිසදැස්

නුඹට තනිකම දැනෙනවා ඇති

සඳට තරු කැට තනිය මැකුවට නුඹට තනිකම දැනෙනවා ඇති ළපටි මල්පොඩි පිපී පරවෙන තුරුම පෙරමග බලනවා ඇති සෑම රෑකම දෑස කඳුළින් පිරී තෙත් වී බරව යන හැටි හීනෙනුත් මා ළඟට ඇවිදින් අම්මෙ යැයි හඬ ගසනවා ඇති හීන පසුපස කොළඹ දිව්වට හීන පොදි තව හිසට බර වැඩි තුම්මුල්ලෙ...

නිසදැස්

හද පුදසුනේ පිවිතුරු කුසුම

පුන් සඳ කිරණ නැහැවී ගලනා                          පෙම්මා රුදු ගිරි පවා සෙනෙහස් සුවඳට                         නම්මා මුදු කරුණා ගුණ බිඳු නොපෙනෙන                   නිම්මා හද පුදසුනේ පිවිතුරු කුසුමයි                              අම්මා පැතුම් මල් පූදින්න...

නිසදැස්

වාරයක් අවාරයක් නැති හීනය

පින්සාර සිතින් පේව බුදු පුදට මිහිදුම් සේල අතරින තුන් සරණේ ගයමින සකි සඳ හිරු තනි නොතනියට සීත ගඟුලැල් විඩා නිවුමට ඉදිකටුපාන හැරමිටිපාන පසුකොට සුමන් සමන් දෙවි බැතියෙන් සිහිකොට සිරි පා පියුම් කරුණාවට සමනළුන් එක්ක පියඹන්න…

නිසදැස්

දම්වැලක්

පුරුක් අග දිලුණත් ඊයම් සුවඳ නෑසූ එකක් මත එකක් පිළිවෙලට ගෙතුනු මා මතින් පණ පෙවුණු ඔබ දෑත මෙන් වූ දම්වැලක් කාටත් හොරෙන් මළ කාපු

නිසදැස්

රත් පැහැ සෙනෙහස

ලෙළෙන නළ මත සිසිල පීදී යුහුව අඹරට ඇදෙනවා… නැගෙන සඳ කත අවර දිනිඳුට නෙතින් නෙත ඉඟි මරනවා… පිපෙන කොඳ මල් වියන් අතුරා ගඟෙන් සෙවණැලි බලනවා… නොඑන හිරු වෙත බැලුම් පානා සඳට තරු පෙළ රවනවා… මවන සෙනෙහස ලං ව පුදනට දිවාකර ඇත ලතැවෙමින්…...

නිසදැස්

කඳුළු කතාවක්

රෝහල් වාට්ටුවක පෙනුමැති කාමරයේ නිවසේ දෙවියන් ඇත මෙ දින දුක සේ හිත නිවන්නට ගැයු ගීත රාවෙන් ඇඳුණේ ය වියපත් මුව සිනා රැල්ලක් තුටු සිතින් සැවොම නික්මෙන්න මත්තෙන් වැන්දේය මව්පියන් අපේ ම යැයි සිතමින් නොසිතු ලෙස තෙත් වුණේ ඇගෙ විඩාබර දෙනෙත් කඳුළු කැට වැටුණේ...

නිසදැස්

මිතුරෙකු ලෙසින් ආ කොල්ලකරුවා

ගෙදර මීයන් සමඟ ලේනුන් භය කරන්න… අම්මා ගෙන ආ යහළුවෙකි ඔහු, අදින් වසරකට පෙරාතුව… නොමැති බැවින් සොයුරෙකු අපට… අප්පච්චී හදාගත්තා මෙනි ඔහු, දරුකමට… කෙසේ වුව ද මීයන්ගේ හද… මගේ හිත නම් ගැහෙයි නිතරම, ඉඩම සමගින් නිවසත් ලියා දේවි දැයි! කියා ඔහුටම…

නිසදැස්

රුවැන්වැලි සෑය

දවාලන්නට ආත්මයක් පතන්නට සරණක් පිංසාර පින් බිමක් තිසරණයෙහි බලයක්… කෙලෙස් ගින්නෙන් නිවෙන්නට සිත් සතන් ලැබේවා! සැනසුමක් මහ සෑයේ අනුහසින්…