හිස් පිටු අතරඅකුරු ගෙත්තම්මතින් සරසන්නටගොළු වූ හඬටනොහැකිව ලතවනසෝ සුසුම් මැදඅතර මං වූ මා…ගිම්හානයෙන් වස්සානයටඅතවනන්නට නොදැනසුසුම් පිට කරනිහැඬියාවට එක් කරයිඉකි බිඳුම් හඬ… ඩී. නවෝදි දේශිකාපළමු වසරහෙද පීඨය
කෙල්ලේ මුදවපන් මා…
රොබරෝසියා මාවතේ, ඔය නෙතු අද්දර මා නැවතුනේමායාවක් ද නොදනිමි, නුඹ සුරඟනක්ව පැමිණිකෙල්ලේ මුදවපන් මා…කෙහෙරැලි සිප ගන්නම් හමනා සුළඟට පෙම් කරන්නම්මායාවක් ද නොදනිමි, නුඹ සුරඟනක්ව පැමිණිනොඉඳුල් තොල් පෙති තවරා සනසවපන්… සියොළඟ දැවටෙන්නම් මැවෙනා නොඉඳුල්...
දුර
වැහි බිංදු එක දෙකක්උරහිසට ළය මැදටවැටුනා ම හිරිකඩටනැහැවිලා හද තුටිනදුර තියා හිනැහීමහුරු වෙච්ච මල් කැකුළසිදාදියේ දූලි සැරඇත්තට ම රුචි නැද්දමඟ බලා සති අගටකල් තියා කඩපිල ගාවසඳසාවී වඩින මඟඇස් අයා බලාගෙන යසුරි හසාරාපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
The Last Poem
When wearied by the poetry’s embrace, I don’t know if you will Throw this away But don’t… Read it one more time Please Even if you don’t like it, I’m waiting Until you finish reading Ask if this verse is sweeter...
පත්තු වෙන මල් වඩම්…
“රැඟුමෙ කළුවර මතක හාදුව ප්රේමයට උපමා වෙලා කැනබි සුවඳට ප්රේම තුඩුවල රාග සිතුවිලි බෝ වෙලා හීල ආගන්තුක කඳුළුවල ත්රිලක් නැති හති ඉරිවෙලා මලවිකරළිය කළුව අරගෙන අක්වැස්ස අග සුදු වෙලා පිලට හරවෙන්නට හදීසියි උල තොරපු පැය හරිවෙලා ඇහැරපන් අපි බඳිමු...
Kandy Day
Above the Cloud Wall Holding both hands I was waiting Surveying the serenity of Kandy Lake Calmly rippling water Is gorgeous… Under the dimming heavens I am waiting, Still waiting for you Yes, I am here Always waiting for you… Harshanie...
ඔහු කවුද?
පළන්දා මාල හත අත ගත්ත පිච්චමල නිබන්දා මුව කමල සිනා කැන්දා මැඳුර නිරින්දා සවි ඇතිව උණුහුමට ආව සද පෙති තැළී ඇති මලෙක රොන් බීපී රසබරම හීසැරය ඉඳුරාම කම්පිතයි ළය මඬල නොසඟවා ළඳුනි මට කියාපන් ඔහු කවුද? යසුරි හසාරා පළමු වසර ශාස්ත්ර පීඨය
ඝාසා ඉකිබිඳුම්…
දූලි නැගෙනා වලාවන් – මෑත් කර හොරැහින් බලාපන් වැහි දෙයියනි – යුධ ගින්න ඇවිලී තදින් වතුර බිදුවට ලොබින් – මරනවා මැරෙනවා අමුවෙන් මිනී කඳු ලේ මැදින් – සන්තාප යනවා ගලමින් වැහි කෝඩ තදකරන් – හිතළු තෙරපෙනවා තදින් ඉරි තැලුණු ...
නොකියූ පෙම…
නොදැක නුඹේ උවනත…ඇසීගිය කටහඬට…බැඳීගිය ප්රේමය…නුඹ දුටුව මොහොතෙම… සිරකරන් හිත පත්ල…නුඹේ සිනහවට…ඇස් තියන් හොර රහසෙම…හිමිකමක් නොමැති බව… තරවටු කර සිතට…ඇස් පිල්ලමක් යට හංගාන…පෙම් කරමි මම තවත්…නොකියා ම නුඹට… වත්සලා එන්...
විඩාබර ඍතුව
මලානික අහසට තවත්හෙණ අකුණු කුමට දකොළ හැලී මැලවුණු ගහකටදලුලන්න ඉඩ නැද්දඉරි තැලී ගිය පොළවටවැටෙන දිය බිඳ අකැප දඅවාරෙට මෙන් එන සුළඟඉතින් අද කොහෙදහුඟක් බර හිත එක්කකොතෙක් කල් ඉන්නදවිඩාබර ඍතුව නුඹ ඉක්මනින් සමුගන්න… ශාමිකා රන්සරණිදෙවන වසර ශාස්ත්ර පීඨය
කෝල අඟන
රූ නාර ඇගෙ ළැමය කෝල බලා උන් දෑස මා සිත් බැන්ද නන්දන කාල දිග කෙස් වැටිය මනකල ලෝල හද ගැස්සීය ශෘංගාර ඇගෙ නෙත් පෑව ආල වරුණාව මා සිහි වූව දෙඅතත් ශ්වේත නිය රූ පෑව ඈ නම් සුරගනක් ය දෙව්බඹු මැව්ව පොට සාරි හැඩ වේය නෙරි ඉනට ඇන්ද මා දෙඅත ඉන වටට කෝලෙන් ම පෑව...
නඩුව
සිදාදියේ මල් සුවඳ ගම්මානේ වාගේ නෑ මලානික හද මඬල වැව පාර කීවේ නෑ සිඳී ගිය වැව් පොඩ්ඩ මගෙ ආලේ දුටුවේ නෑ රිඳී විසුණුව වැටුණ පුංචි මල අගය නෑ ලබා සිප් උගත නැණ රොන් සුවඳ විහිදා ද වළාගැබ මේ නඩුව වැස්සෙන් ම කල් යාද යසුරි හසාරා පළමු වසර ශාස්ත්ර පීඨය
නෝට්කඳු
සිල්ලරට ගත්තේ මංඅන්තිමට පහුවෙලාමල්සරාට ඉඩ දීලාහොඳටෝ ම පැරදුනාසෙමෙස්තර කෙළවරටදැන් ඉතින් ළං වෙලාකේන්දර ගැළපෙව්වාඅකුරු අමතක උනාහීන්දෑරි සුදු පිච්චවැස්සට ම දියවෙලාතොග මිලටවත් බැරියනෝට්කඳු ගොඩ වෙලා යසුරි හසාරාපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
පුරවර ප්රේමය
හන්තාන තරමටමපෙම්පාට නොවුනාට…මල් පාර නැති නමුත්පුරවරේ සියොතුන්ට…රීඩ් මාවත දිගටත්ලියවිලා පදමටආලයේ නින්නාද…සරසවි උයනෙ වාගේමපුරවරත් හැංගිච්චආලයන් ඇත බෝමතුම්මුලෙන් නතර නොවුණ… අවිශ්කා නෙත්සරණි තෙවන වසරනීති පීඨය
සැරිය
මීදුම් වළා අතරපොද වැසි කඩායනවේග රිද්මෙක සැරියගැහෙනා විදු පහනින්මඟ එළිකොට ගනිමින්හීන් හීත ස්පර්ශයගත දැවටෙන අපූර්වයවැටෙන දිය බිඳුවක පවාහැංගෙන තෙහෙට්ටුවමේ සැරියෙහි චමත්කාරයමොනවට කියාපාන්නේ ද…? ඩිලාන් චානුක තේනුවර තෙවන වසරකොළඹ විශ්ව විද්යාලයීය පරිගණක...
තිසා වැව ඉස්මත්තේ හිඳ…
සෙමෙන් ඇඳ හැලෙන සුපෙම්වත් හිරිපොද වැස්ස නිතරේ ම සවන්පත් වැකෙන කපුටු ගී රාවය කඩි මුඩියේ දිව ඇඳෙන නාඹරයන්ගේ මහ සද්ද මේ සියල්ල රොඳ බඳින පුරවරට වහින වැස්ස ඇත්තටම, ප්රේමයෙන් වෙළුණු ප්රේමණීයන්ට ඉතිං, පිංකාර නොවේ ද? ශශිකලා කල්හාරි දෙවන වසර අධ්යාපන පීඨය
වැස්ස නුබ…
සෘතුවක කටුක බව නිමකොටකඩා හැලෙන නීලම්බරපිනි දිය සිත් අහසේ රූ මැව්ව, නුබත් රහසක් ඉතිං, කවි යාය මත ලියන…නිමා කොට කටුක සෘතුවක්ලියාවි නම් යළිත් කුණාටු සමයක්ඉතින් සබඳ නුඹත්,දෙනෙත් හඬවන වස් කවියක්හිත් උමතුවන වැසි අස්සේතෙමි තෙමී ඔය දිය රළ පෙමිනසීතලට...
රතු රෝස මල්
පැමිණි කල දුෂ්කර කාර්තුන්පුරුදු විදියටඑක්ව… විඳගන්න, සැනහෙන්න දුරමුත්, හිත අස්සේ එහෙමමයි සක්මනඅසීරුම කාර්තුවක නිමාවපේනමානෙක…ඉතින්නොපිපේවි ද අපි අතර ඉක්මනින් මරතු රෝස මල්? ටී. අවිශ්කා නෙත්සරණිතෙවන වසරනීතී පීඨය
මතක
ගැඹුරු ළිං පතුලකටකිඳා බැස පිහිනමින්දිය ගලනා උල්පත්සොය සොයා නැහැවෙමින්පැමිණෙනා දිය කඳටහසුව ඒ අතර ගිලෙමින්ගොඩ එන්න කෑ ගසාහැඩූව ද බෑ එන්නගිලිණු කල “මතක” අතර… තරුෂී ඉරේෂාදෙවන වසර ශාස්ත්ර පීඨය
නව දැක්මක්…
සිහින නොහිමි නොවේවිමිලින සිහින වුවසෙනෙහස් ගැබින් යළි පුබුදවානැවුම් ඇසින් නවමු ලෙසින් මුදා හළ කල සිත් අහස් ගව්වටජීවය ලබාවිලොවම දිනන්නටහැකි විලසපෙරටත් වඩා සවියෙන්… චමෝදි කෞශල්යා දෙවන වසර ශාස්ත්ර පීඨය
සෙනෙහසේ නැවතුම
ගව් ගණන්දුර හිඳගතින් ඈත්ව සුසුම්ලනසිතින් සැම විටසොයා යනනොඉඳුල් සිනහවන් නිබඳ රැඳෙනාහද බැඳි සබැඳියාවන්ගේආදරණීය නිවහනයි,සෙනෙහසේ නැවතුම… චමෝදි කෞශල්යාදෙවන වසරශාස්ත්ර පීඨය
නුඹ…
වසත් සමයක බලෙන් හැමූ “සැඩ කුණාටුව” නුඹ අවාරෙක හද ළඟින් ලියවුණු “වස් කවිය” නුඹ මටත් නොදැනිම හද ගිලන් කල “ඇස්වහත්” නුඹ මඟ හරින හැමවිටම යළි යළිත් හිත අවුස්සන “සාපයත්” නුඹ ඉතින්, තවත් පව් ඉතිරි ද, මිතුදමේ...
අස්වැසුම
අහනවා, ඇහෙනවා“අස්වැසුම” හැමතැනම…වැටෙනවා කදුළු බිඳුසුසුම් අතරින් හෙමීට…යදිනවා, සහනයක්!නොදනමුත් ඔවුන් මම…බලා ඉමි කෙසේ මම,මගේ රටවැටෙන විට! චමුදිනී හිමංෂිකා දෙවන වසරනීති පීඨය
සිත ඔබ පාමුල රඳවා
තිසාවැව ළග ටිකක් නැවතිලා හවස් වරුවේ බලන් ඉඳපන්ඒ වෙලාවට මම ඇවිත් ඇති කෙළවරේ බංකුවක බලපන්මම දුන්නු ආදරේ පොඩ්ඩක් අරන් එනව ද, මෙමට කියපන්නුඹ නැතුව මට හරිම පාලුයි ටිකක් ඇවිදින් යන්ට බලපන් මගේ ගත ළඟ හිස් ඉඩක් නෑ අනේ ඒ ගැන නොහිත ඉඳපන්වෙන අයෙක් මගෙ අත්ල...
බාඳුරා හදක පෙම
පූරුවේ කළ පවටමධු බඳුන විස වෙලාබිඟූ ප්රිය සැරුවාටහදෙහි පෙම ඉල්ලලා පෙම් පහස අහිමි මංතැවෙයි හද දිවි තුරාසෙමින් සිපගනු කොහොමනුඹ මියෙන බව දැනා කටු නොමැති රෝස දැන්පිපෙයි මුළු ලොව පුරාසොයා යනු සොයා යනුහද කොනක පෙම තබා නිපුනි කෞෂල්යාදෙවන වසරශාස්ත්ර පීඨය
පැනයක්
දිනෙක හමුවන්න හමුවෙලා හිමිවන්න මුවපුරා දොඩවමින් ආදරේ පවසන්න ජීවිතේ සොඳුරු තැන් නුඹ එක්ක විඳගන්න හිනහෙන්න සැනසෙන්න නුඹේ තුරුලේ සැතපෙන්න නොලද ආදරේ පහස විඳගන්න සොඳුරියේ ඒ දවස තවත් කෙතරම් දුර ද… ප්රියශාන් නිලක්ශිත ගමගේ දෙවන වසර කලමණාකරන හා මූල්ය පීඨය
සිල්ලර කඳුළු
ඇත බොහෝ වගකීම නැත සිතට සැනසීම ගත දවන රිදවීම කළ යුතුය, ඉවසීම ඇස් දෙකත් බොඳලු මාවතත් රළුලු ජීවිතෙත් දුකලු සිල්ලරය, කඳුළු යොහාන් බුද්ධික තෙවන වසර කොළඹ විශ්ව විද්යාලයීය පරිගණක අධ්යයනායතනය
රාත්රියක සිතළු
හෝරා යන්ත්රයේ කටු එකිනෙක ගැටෙමින්ගෙවෙයි නිහඬ රාත්රියක්, හෙමිහින්ලොවක් නිදන මා නොනිදන දෙනුවන්බලා හිඳියි තෙරක් නොමැති සටහන්… මොහොතින් මොහොත ගෙවෙනා දිනයන්පසු කරමින් ඇරඹෙයි, නව දැක්මන්ඒ පසුපසින් ලුහුබඳිනා සිතුමන්නිදිවරමින් දකියි නෙක නෙක...
හුස්ම ගන්නා කොළොම්පුර වත…
රීඩ් මාවතේ තුරු වියන් යට කොයිතරම් හැලුණා ද මල් පෙති… තිසා වැව ළඟ බංකුවක හිඳ ආයෙමත් නරඹමු ද සිය පෙති… ප්රේමයේ පුන් සඳේ තනියට හරි හැඩයි නැගුණාම ග්රහ තැටි පුරවරේ පින් බිමෙන් උගනිමු අපරිමිත විශ්වයක ඇති සැටි… අඹ සෙවණේ අත් පටලගෙන යළි ගිමත්...
ටයිට-න්-නික්
මිත්තණිය, දන්නවද…?ඔබේ මී මුණුබුරා මම! Hamish මාමට ඉතින්, ලේසීනේ ඔය ගමන… Shahzada නම් නිදි ඇදේ පළමු පන්තියේ අන්න Mr.Titanic සර්, තුටු කඳුළු’පිසගන්න! හොරෙන් ආ අපේ Jack!Suleman කනට කර,“මල්ලි, මගෙ Rose…” අල්ලපිය අර හොරාව…...
රටා…
නුඹ අත්ලේ ඇදුනු රේඛාලස්සන නැතිදෝ නන්දාමරතොන්ඩි රටා ඇඳලානුඹ හැඩ බැලුවේ, ඇයිදෝ මන්දානුඹ දන්නේ නැති හින්දායමක් කියන්නට හිතුනාසැබවින් ලස්සන ඇති දා සඟවන්න එපා රුව සායම් රන්දානුඹ දෙතොලින් පානා හසරැලි රටාලස්සනම තොල් සායම් නැති හින්දා රන්මලී ප්රනාන්දු තෙවන...
සිහින…
නොලද ප්රේමණීය අවකාශ හමුවන්නට පුරනා ප්රාර්ථනාවන් සේබලා හිඳිමි,වෙරළ ඉමේ හිඳ සයුරු තෙර පෙනෙනසිතුමන්, ක්ෂිතිජ මායිම…හිමි අහිමි, ලද නොලද සිහින අභිමුව නෙතු පුරනා රූ මංසලෙහි හිමිකම කෙදිනක හෝ කිරුළු පළදන්නටසෙනෙහසින්, බලා හිඳිනෙමි මතුත් පෙරදා මැවූ...
අත් හැරලා ගිය අහස…
අහසෙ තරු කැට එකින් එක බිම ඇදන් වැටුණා රැයක… සඳත් හැරුනා මැකී යන්නට අත් හැරලා ඒ අහස… අඳුරු වූ ඒ වලාකුළු හැම, අහස හැරයන රැයක… අකුණු පමණක් රැඳී වුන්නා, සනසවන්නට අහස… නමුත්, වලාකුළු නැති අහස කුමට ද… අකුණු සිතුවොත් එහෙම… ...
Shades of Love 1: Teddy Love
Longing eyes, without heartfelt sighs, Button eyes shining like black stars. Warm fur inviting for a faithful cuddle, In any storm, like a loving companion. Outstretched chubby arms, sharing love, To embrace painful nights in comfort. A stitched...
මතකයි – පිළිතුරු
අදත් හවසට මැවෙන සිතුවම්හදවතට රිදුම් දී රිද්දවයි…අහම්බයකි එදවස අදටත්මතක් වෙද්දිත් දෙනෙත තෙමයි… මතක වැස්සේ තෙමෙනු ඇත්තේ නුඹම විතරක් නොව මා කියයි…ඔබේ ඇස් ළඟ වින්ද ආදරේ තවම හද තුළ සක්මන් කරයි… ගිගුම් දුන් හදවතේ තවමත්නුඹ ඉන්නවා...
බිළිඳියකගේ කදුළු
කුස පිරෙන්න කිරිදුන් නුඹ ආදරෙන් හොරැහින් බලාසිටි නුඹනළලත මුදු හාදු වරුසාවක්තැබූ නුඹලස්සනම සළුපිළි ගෙත්තම්කෙරු නුඹසිහින් නළලත තිලකරැන්දූ නුඹආදරේ නාමයෙන් මා අතැරගිය නුඹඅම්මේ,ඉතිං මං වැරදි ද…? ශශිකලා කල්හාරිපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
වෙස් නැටුමයි මේ අසිරි බලන්ටා…
රාග තාල මන නාද හඬින් බලපාද යුගල බැඳි ගෙජ්ජි ගිගිරි හඬරැව් දී ගුවනත හේවිසි නාදෙනිඅසිරි බැලුම් මේ උඩරටටම පුදඅභිමානෙකි, මේ කල එළි නැඟෙනාවස්ත්රාභරණෙම දරාන නටනාතේජ බලැති මහ ගම්භිර තේජසාමහමඟ පුර දන නෙත් සිරි බලනාපේවී තුන් මස් කැපවී පුදනාවෙස් තට්ටුව හිස...
පරිච්ඡේදයක නිමාව…
සිහින් පොඩිබලාපොරොත්තුළබැඳි අකුරින් යා කෙරෙනසෝ සුසුම් සැනසුමින්පේපරය නිමවෙනපැතුම් නෙක සිත දරා…A එකක B එකකඇත්තටම ජීවිතේනැවතුණා නොවේ ද…? ශශිකලා කල්හාරිදෙවන වසරශාස්ත්ර පීඨය
ප්රේමයේ ගිනිසිළු…
අනෝරාවක ඇහිඳ ගත්දෑ සමන් මල් ගොතාසිනහ පොකුරක හීන අහුරක්ළමැද අතඟිලි අතර රඳවාරැයේ ගිනිගත් පැලක දුප්පත්ඉකිබිඳින සෝ ගින්න රන්ඳාසදාතනිකයි, කියූ පෙම්කවගිනිජාල මත ඔහේ දැවුණා… ශශිකලා කල්හාරි දෙවන වසර අධ්යාපන පීඨය
වසංගං කළ වසත් කවි…
අවුලාන තුන් හිතම නැගෙද්දී සංතාප බැඳෙන්න ම විනා මං බිඳෙන්නට සිතුවා ද?ප්රේමයේ පිරිතට පිරිත් පැන් ඉස්සාමදන්නවද…? ගින්දරෙත් මං නිවුණ නුඹ ගාව… නිකිණි වැහි හිරිකඩට ප්රේමයෙන් හිත්ලානඅසනි නැති කළුවරත් එළි වුණේ නුඹ ගාවබකිනි මල් හිරිකඩට සේලයෙන්...
වීදිය…
කතක් විත් රථයකින් වීදි මැද බැස්සාඅතක් ඉඟ වට එතී උර මතින් ලිස්සාවතක් ඇස් දුටු නිසා හද ගියේ ගස්සාමතක් වී පෙර දවස කඳුළු වැසි වැස්සා එන්නේ ඔබ ද ඔහු සමඟින් දෑත වෙලාපින්නේ වෙලී යමි මා සෝ සුසුම් ...
නැතිද ප්රේමයට ඉඩක්…
කළුවර ම බැව් දැන දැනත් එළිය දෙන්නට වෙර දැරූ මම සඳක් පරවෙන ම බැව් දැන දැනත් සුවඳ දෙන්නට වෙර දැරූ මම මලක් අහිමි වන ම බැව් දැන දැනත් නුඹව පමණක් ම පැතූ එකම හිතක් ඉතින් තව ඉවත බැලුවත් නැතිද ප්රේමයට නුඹ ළඟ මට ඉඩක්… ශාමිකා රන්සරණි පළමු වසර ශාස්ත්ර පීඨය
අමාවක නුඹ…
හිත හැදෙනහිත නිවනපද ගැළපෙනකවි ලියවෙනඅමාවක අහසේසිත්කවිය…ඉතිං,නුඹ මට ශශිකලා කල්හාරිදෙවන වසරඅධ්යාපන පීඨය
මටත් කවියක්…?
ආදරෙන් කවියකට පණ දෙනමගේ සුදු දඟකාරියේ…ඔබේ කවි පොත වැහෙන්නම මා කෙසේ සිටියෙද භාරියේ…කවක් ගොතනට හැඟුම් දම්වැල්ඔහේ වැටුණම හිත දිගේ…“ලියූ කවියත් නොදී ගියහම හේතු කෝ මට…?සාවියේ…” චමුදිනී හිමංෂිකා දෙවන වසර නීති පීඨය
හන්තාන යුවතිය…
බලන් සඳ, අර නැගෙන ඉරඔව් ඔබ එනතුරු සිටි හන්තාන,අද හිනැහේවි හරි ලස්සනට,මීදුම් දුමාරෙක, සීත මදනලකඔබ විඳින පහස,මටත් තිබුණා නම් අද, සතුට නම් නෑ නිම,නැති වුවද, ළඟ රැඳෙනමනහරම හසඟනයි නුඹ,ඉතිං, නගිනු මැන හන්තානනුඹයි හැමදාටම, ප්රේමයේ මිටියාවතේ හන්තාන යුවතිය...
තිසා වැවට කියූ කතා 10
(ඉතින් නවතින්න අවසරයි මට) තිසා වැවට කතා ලියා,ඉවරයි මං මේ විදියටතවත් දිනෙක මුණගැහෙමු දඅහස යට දී,තුන්මුල්ලෙ මහිතට දැනෙන කවි පදයක්,බෙදා ගන්න මාත් එක්ක…ඔබත් එන්න අපිත් එක්කකෝපි කවිය බෙදන් බොන්න… කවීෂා හංසිපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
තනි වුණාට තනියක් නෑ මට…
යන්න වුණාට නොයා බැරිකමට ළඟ හිටපු දවස් නම් කොච්චර ද… එන්න හිතුණා ම එන්න බැරි වුණාට හිත කියන්නෙම ඇවිත් යන්න… ඉන්න බැරි තරමට ම පාළුවක් දැනුනාට ආදරේ නම් අඩුවක් නෑ හිතට… ඇස් කෙවෙන හැම මොහොතකම හිතන්නෙම ලෝකයක් දිනන්න උඹ ගිය ගමන ගැන…...
කහ මල
පාට මල් කොතෙක් තිබුණත්නෙත ගැටුණේ කහ මලකිආදරේ නිසා ම එය කඩා නුඹට දුනිමි, “ආ කහ මලක්” නුඹ කිව්වේ එහෙමයිඑසැනින් නුඹ මුව රැදුණු සිනහවඔව් කහ මලට වඩා ලස්සනයි ඉතින් තව දුරටත් ආදරේට රතු රෝස අවැසි ද? මට සිතුණි… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
සැනසීම…
පාලු මාවත පුරා ලියැවෙනසොඳුරු සිත්තම මතක හිස්වනඅපූරුවෙහිම මාව සැනහුවගමන සුන්දර හුදෙකලාවකවැටෙන දිය බිඳු සිහිල රන්දාහරිත රැන්දුන පවන සැලෙනාදෙකම්මුල් මත රූර වැටෙනාකඳුල සමඟම කෝල කෙරුවාහිතාදර මගෙ හිතම ගයනාකතාවකි, මේ නොකී ලියෙනාමතක පොතකින් මකා...
ආදරය ද…? රාගය ද…?
සිත් බැඳෙන එකම හේතුව ආදරය ද…? රාගය ද…? ආදරය නම් හැඟීමකි රාගය නම් උද්දීපනයකි ඉතින්, රාගයක් නැති ආදරයක්…? ඒක තනිකරම අපායක් රාගයක් ඇති ආදරයක් ඒක සොඳුරු දෙව්ලොවක් සැමට ම හිමි විය යුතු… ඩිලාන් චානුක තේනුවර දෙවන වසර කොළඹ විශ්වවිද්යාලයීය පරිගණක...
ප්රේමයේ bug
ඉතින් ප්රේමය හිටපු හැටියෙම කඩා පැන්නම මගේ ඔලුවට…මොළේ වයරුත් ශෝට් වෙනවා,සොෆ්ට්වෙයාර් ටික ක්රෑෂ් වෙනවා…එක සැරේ මුළු පද්ධතිය මත,Error එකකුත් ඩිස්ප්ලේ වෙනවා…ඉතින් ප්රේමය අපිට නොහැකිද,හිමි හිමින් තව Log in වෙන්නට…මගේ...
රොබරෝසි කුසුමියේ…
ළා රෝස මල් පෙත්තවිකසිතව පුබුදිද්දී රොබරෝසි කුසුමියේ,පාළු නැතිව ද නුඹට…එනතුරා අපි යළිත්,නුඹේ සුවඳේ දැවටෙන්නරොබරෝසි කුසුමියේ,පර නොවී නුඹ ඉන්න…කවි හිතේ නුඹ නමින්මැවෙන හැඟුමන් බලා…රොබරෝසි කුසුමියේ,නොමැල වී හිනැහෙන්න කවීෂා...
මතකයි…
දිනක් හවසක මමත් තනිවමමතක වැස්සේ තෙමුනා මතකයි… අහම්බෙන් ගලා ගියපු කඳුලක් අතීතය යළි සිහි කළා මතකයි… ගිගුම් දුන් හදවතේ පැත්තක මමත් සිටි වග කිව්වා මතකයි… එහෙම කියලා නුඹත් නොකිය ම මටත් පිටුපා ගියා මතකයි… අදත් තනිවම ඉකි බිඳින හිත නුබේ රුව සිහි කළා...
තිසා වැවට කියූ කතා 9
(Batch Trip) තැනිතලා සෙයිලමේ ගෙන්දගම් පුරවරේනඩේ උදයෙම පිටවුණා…කඳුකරේ හිම සීතලේ මැද,සහෝදර අත් ගුලි වුණා…එකා ළඟ එක එකා හිටගෙනහැමෝටම හයියක් වුණා…සරසවියේ අපි ඔන්න එහෙනම් batch trip එකත් අද මේ ගියා…ජීවිතේ ගිරි ශිඛර ඈතයි,යන්න තව දුර තියෙනවා…ඒ ටිකේ...
නිහඬ ගුවනත
නිහඬ නිසලව බලා හිඳිනා…රැයෙහි පිණි බිඳුදරා හිඳිනා…අහස් දෙව්ලියසුසුම් යා කර…ආමාවක අද නොවෙද ඇහුවා… ශශිකලා කල්හාරිපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
නුඹ දුන් මිය නොගිය ජීවිතේ…
ඇසිපිය හෙලන සැණින් ළඟට විත්හිතම හිරි වට්ටන නුඹගේපපුව මැද සුසුම්වල ඇයි මෙතරම්ඝට්ටන කාරණා සොයන්නේ… කිම නෙතු පියන් වස්සවනසීතලට ගතු කියන සඳ කුමරි නුරාගිණි සුව සොයන රෑ මැදියමේ මත් කෙරුණු දෙනයනක හැඟුම් විසිර ගියා…නුඹ නමින් සියොලඟමහැඟුමන්...
විරහවේ කවිය
සිනිඳු සුසිනිදු රෝස තොල්වල සිනා හඬ නෑසුවා සවන්… නිතර කොඳුරන විරහ ගී ළඟ ගල් වුණි ද නිසසල හිතත්… කියාගන්නට නොහැකි තරමට පෙම් කළා මම මහ හුඟක්…. පමණි සියොතුන් ඇසුවේ දුක් කද නුඹ වෙනස් වී හුඟ කලක්… අවිශ්කා නෙත්සරණි තෙවන වසර නීති...
ඉතින් අවසන නිහඬ වෙමි
යම් දෙයක් සොය සොයා අතරමං විය මට බොහෝ පිපාස දැනුණි දැනුණා තනිය ගිල ගන්නා බව ආත්මය ම හිස් මගේ ඇස් සම දැන් ඉරි තැලුණු පාළු කතරකට කියන්නට බොහෝ දේ ඇත පවක් ඇත මා කළ කුමක් කරන්න ද ඉතින් අවසන නිහඬ වෙමි ප්රමෝද් භාෂිත මලින්ද දෙවන වසර ශාස්ත්ර පීඨය
සීතල උණුහුම
පියා හිඳ නෙත්සීතලේ උණුහුම් හැඟීමකමිහිර විඳගන්න…මහ අනෝරාවක් නොවුණබලා හිඳීමෙන් ම හිත නිවෙනරටාවට කඩා හැලෙනවැහි බිංදු ඉසින හීනී පොද මල් වැස්ස…වගේ උඹෙත් ආදරය…සීතලේදීත් උණුහුමින් මත් වුණ…ටී. අවිශ්කා නෙත්සරණිතෙවන වසරනීති පීඨය
දරා හිඳ නිහඬ විය…
හිත හොයන බැඳීම් හැබෑ නොවෙන හීන… ඉස්පාසුවක් නොමැතිවම අවුළුවන මතක කලකිරී ඇවිළුන විට… අස්වැසිල්ලක් නොලද තැන උපරිමේටම දරා හිඳ දුක බැරිම තැන දී නිහඬ වුණි… කඳුලු හංගාන ඇස් යටම… අවිශ්කා නෙත්සරණි තෙවන වසර නීතී පීඨය
පිළිතුරු – නුඹ දුරින්
ඇසි පියන් නෙතු සඟවා මුවතින් නෙතඟ ගැටි දින සිහිවේ නිතැතින්නොදුටු ලෙස නෙතු සැඟව අතුරින්දුරක් ඇදුනේ සිතට රහසින් පැනය සැමදා සිතම විමසූපවන ඇවිදින් කනට කෙඳුරූපෙමක පැතුමන් හදෙහි රැන්දූරහසකී ඒ අහස පැවසූ කවිඳු මුණසිංහ පළමු වසර තාක්ෂණ පීඨය
අප්පත් නැති පුංචි එකී…
රෑ මැද්දේ උල ලේනා මහ හඬින් හඬ දෙද්දී ලෙඩ ඇඳේ අම්මගේ හීන් කෙඳිරිය එද්දී ණය ඉල්ලා සුමනේ මාමා වෙච්ච රණ්ඩුව මතක් වෙද්දී නිදා නොනිදා රැයක් පසුදාට එළිවෙද්දීගෙයි මිදුලේ අඹ ගහේ එල්ලිලා “අප්පච්චි”.. “අප්පත් නැති පුංචි එකී” යනෙන හැමෝම කිව්වෙ එහෙමවසරකුත් ගත...
පිළිතුරක අපූරුව
ආදරය ගැන කවියක් ලියවෙන හැම මොහොතකම පිළිතුර හරි රසවත්… කවිකාර ආලයට කවිකාරියක නගන හැඟුම ඒක වෙනම කතාවක්… වෙලාවකට කවියත් හිත් යා කරන විදිය හරි පුදුම අහම්බයක්… Design : Dunith Desitha
මැනලා ද නුඹට කිරි දුන්නේ මගේ පුතේ…
මැනලා ද නුඹට කිරි දුන්නේ මගේ පුතේ දුන්නේ සියලු සැප නුඹ රජ වෙන්න පුතේ පිය සෙනෙහසත් අඩු කෙරුවේ නෑනේ පුතේ ඇයි ද නුඹට මා අමතක මගේ පුතේ දෙනෝදහක් ගැවසෙන මේ මහ පාරේ හෙව්වේම නුඹේ දෑසයි මා ඒ හැම අතරේ...
වැස්ස නුඹ වෙත…
වැස්ස නුඹ නැවතියන් හනික දරන්න බෑ ඇවිලෙනා හදවතේ ගින්න පැටවුන් අඬන්නේ දැනිලා බඩගින්න අනේ උන් ඉන්නේ නොකා තුන්වේල… යන්නේ කොහොමද මං කුලී වැඩට වැස්ස නුඹ හරස්වෙලා ඒ මැදට කෝටියක් දෙවියන් වුණේ නෑ පිහිට හිරු දෙවියනි, පායපන් අපේ ලොවට… Design : Dunith Desitha
තුති පුදමි…
ලතා මඬුලු අත නොපෑවාට ගෙන්දගම් පොළවෙත් ආදරේ තිබුණා උතුරන්න… හන්තානට පායන සඳ සිසිල අපට නොදුන්නට රොබරෝසියා නුඹට තුති මේ ගෙන්දගම් පොළවත් අමතක නොකොට සිප ගත්තාට… Design – Samudini Doraliyagoda
දෙව්බඹු වැඳුමට පේවූ සිරිපා…
අවසන් කොට මේ වසරේ වාරය සැරහෙයි සිරිපා පුද දෙව් වැඳුමට භක්ති දනන් පුද කෙරු සිරිපා යුග සොබාදමේ වැඳුමයි මේ ඇරඹුණ වැසි වසිනා කාලයකිය මේ එළඹුණ මිහිපිට සැබෑම දෙව්ලොවකිය අද කියන්න බැරි තරමට හරි ලස්සන පුද බිමකිය මේ සුන්දර වෑහෙන සමනොළ ගිරි සිරසට පුද වඳිනා...
තිසා වැවට කියූ කතා 8 (නිදිමතේ දේශනය – අනාගත සිහිනය)
ඇහිපිල්ලමට බර වැඩිව ද මේ කරුණු… දේශකතුමන් හරබර කතාවක නැළවිල්ලක් මෙන් මියුරු… නිදිමත දරාගෙන පිරෙනා පොත් පිටුලූ… හෙට දින දිනන්නට අද අපි නිදිවරමු… Design : Samudini Doraliyagoda
තිසා වැවට කියූ කතා 7
(රට වටෙන් ආපු අපි) මචං උඹ කොහෙද බන්කොල්ලෝ ඇහුවා එහෙම…මං හලෝ බැටික්ලෝකෙල්ලෝ කිව්වා එහෙම…ඔහේලට මහන්සි දඑකෙක් ඇහුවා එහෙම…රට වටෙන් ආපු උන්බර කතාවක එහෙම…සරසවියේ පළමු දාරහට ගෙවුණා එහෙම…
පිළිතුරු – ආදරණීය හමුව
අතරමඟකදී හමු වෙලා කොඳුරා ම රහසේ ම එතරම් ම හදවතට ළං වුණි ද නුඹටමාත් නොදැනීම පද අතර සඟවාලා පුලුවන් ද මෙතරම් ම සිනහවක් ගෙන දීනෙතඟ කඳුළු පිසලන්නට සියුම් ලෙස සුපෙම්වතිය…දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය
ආදරණීය හමුව..
අතරමඟකදී හමුව හිත් ලැමට කොඳුරපු අතරමං වූ මාවතේ සීරුවට හැඩමවපු නෙතු කෙවෙනි අඟ කඳුළු පිසලා සිනහකැන් නඟන්නට නිබඳ සවියක් වූ ජීවිතේ ආදරණීයයි සුපෙම්වත නුඹ නමින් ලියවිච්ච
තාත්තේ නුඹ…
අව් කාෂ්ඨකේ මැද්දෙන්මගතේ මෙන්ම හිතේ වෙර දියකරමහා මන්දිර තනන්නට නුඹකොතෙක් හෙලූව ද රන් වටින දහදිය…කිව්වා ද මදිපාඩු ඔය කුසටදරන්න ඇති බෝ වේදනා හිනා යට සඟවානවින්දේම දහදුක් අපව දැඩි කරන්නටපුංචි උන්ගේ එක හිනාවත් මහමෙරක් කරගෙන…දෑතේ විරි නැතුවාට...
අප්රකාශිත හැගීමක්…
ගොම්මන් කළුවරට හැකිනම් මුමුණන්න මොර ගා කියයි හෙලූ සුසුමන් කොපමණ බර ද… හදවත ඉරි තලා උණු කඳුළැලි මහමෙර වන්නසුසුමක තරම දන්නේ තනිවුණ උන් නොවෙ ද… පෙමක් උපන්නා කුළුඳුලේ හද කොනක ඉමක් නොමැත දලු ලා වැඩුන තරමටකුමක් කරන්නට දැ යි නොදැනී ගොළු වූවා තැනකකවදා කෙසේ...
තිසා වැවට කියූ කතා 6
(ඉස්සර ම දවස් – ලස්සනම හවස්) ආදරණීය සත්සරය එකම තාලෙන් ගැයෙන හවසක එකා ළඟ හිඳ ගීයකට අග තාල මිමිණුව හීන යායක…තිබුණ අපිටත් ඉස්සර ම දවස්වල ලස්සනම හවස් එකට හිනහුන කවීෂා හංසි පළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
ආදරණීයම හමුව
හීන් සිරුවෙන් හිනැහෙන වාන් දමන සෙනහස ඇති ආව ගමන් මොර හඬ දෙන අතොරක් නැති කතා සයුර… මා සනසන මා දවනා ජීවිතයේ හොඳම හමුව ඔයා හැරුණු විට කවුරුද, ආදර මගේ බව්… ශශිකලා කල්හාරි පළමු වසර ශාස්ත්ර පීඨය
හැරගිය ප්රේමය
සහසක් පැතුම් දෝත දරා ඔබම මට ගෙනදී…හැර යන්නට ඉක්බිති වූවාට කිසි දුකක් නැතී…හැරගිය කෙනෙකුගෙන් නෑ කිසි ඵලක් යළී…ආයෙත් ලියනු බෑ ඒ මතක පොතේ ඉඩ මදී… දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය
ඇස්…
කටින් නොකියන කතා ගොන්නක්එකම එක බැල්මකින්කීමට සමත්ඇස්,නුඹ හරි සැරයිවචනවලට වඩා… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
තිසා වැවට කියූ කතා 5
(දුක්ඛිත උපාධිය…) වේලක් නොකා වේලක්බත් කන්න තියා…හුස්මක් ගන්න ඉඩ නෑ පුරවර විස අහස නිසා…අර පොත මේ පොත හෙට කියවන් එන්න කියා…කියන්නෙපා ඇදුරිඳුතුමනි දෑසම රිදෙන නිසා… කවීෂා හංසිපළමු වසර ශාස්ත්ර පීඨය
නොරිකෝ…
දෙවෙන්දොරාගේ සිත ගත්නුඹ නොරිකෝ…හැඬූ හැටි මතකයඒ සුවඳ මත්තේ…“යන්න එපා දෙවෙන්දොරා”නුඹේ සිත කියූ ඒ වචන…ඇසුණා නම් දෙවෙන්දොරාටමළවුන්ගේ අවුරුදු දා ක්…නොඑන්න තිබුණානිසැකය… රවීෂා ශෙහානිපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
සඳවතිය
දැනෙන නොදැනෙන පෙම් කවක් මැදකිසිත් නොදනින පෙම් පුරානෙකබලාසිටි ඒ දිවි තුරාවටසිතින් පෙම් බැඳි ඇය පතාගෙනලඳකි නුඹ නම් ලය නොපෑරෙනකිමද මෙතරම් අහංකාරයමඟ බලයි හිරු තවම සැම දිනසඳවතිය පැමිනෙයි කියා සිතමින… කවිඳු මුණසිංහපළමු වසර තාක්ෂණ පීඨය
තිසා වැවට කියූ කතා 4
(සහෝදර ආදරය…) ගෙවල් කොහෙද ඔයාගෙ…?මතක ද ඒ පළවෙනි දවස,සරසවියේ අපි මුණ ගැහුණු…සටහන් පිටු බෙදා ගෙන,කුප්පියට සමවැදුණු…ඇස් කඳුළු පිරෙනකම්,එකට පාඩම් කරපු…නවාතැන බෙදාගෙන එකම හීනය හොයපු…ඒ තමයි,සහෝදර ආදරය…සරසවි අහස හැඩ කරපු… කවීෂා හංසිපළමු...
බිඳී නැගෙනා රළක් අබියස
අහස් ඉවුරක නෙතු දහසක් මැද… අපේ යැයි හැඟෙනා සිනහ පොඩිත්තක… පාළු රැය ළඟ හිම තුහින සීතලක… බලාපොරොත්තු නැංවුණු අලුත් ඉසව්වක… ක්ෂිතිජයට ළං වෙන්න මට හෙමින් පාර කියනවද…? ශශිකලා කල්හාරි පළමු වසර ශාස්ත්ර පීඨය
තිසා වැවට කියූ කතා 3
(මොනවද මේ කතා…) කැන්ටිමට කිට්ටුවම නෙළුම් මල් සුවඳ පිරි,රන් මාළු දැඟලිල්ල අපට ඔච්චම් කරන…නිල් පාට දිය පිරුණ…තිසා වැව අද්දර මබංකුවට වෙලා මම,ලියනවා මේ කතා මතක් කර පරණ සරසවි මතක…රැඳුණු කොළොම්පුර රජදහන… කවීෂා හංසිපළමු...
සිහින සරසවිය 02
අසිරි සිරි දැක බලා ගන්නනට තවත් නෙත පින් නැත ලබාමාස දින ගැන ගැනන් උන්නේ සොඳුරු පැතුමන් සිත දරාමනසේ ඇඳි ඒ නොදුටු ලෝකය ඔබම වේ යැයි සිත සිතාඇඟිලි ගැන්නත් පියමනින්නට දෑතේ ඇඟිලිත් මදි උනාඔවා ගුණ නැණ ජය ලබන්නට පමණටම කල් යල් බලාදිසාපාමොක් කීවේ ඇයි හැඩ...
තටු නොකපන ආදරය…
මනරම්ය අනෙකාගේ තටු නොකපන ආදරය…ලැබුනොතින් කියවන්නපොතක් බඳු ආදරය…ඉඩ දෙන්න වෙන්නසමනල් පියාපතක් ආදරය…විඳින්න පුලුවන් ඔයාටත්සැහැල්ලුව ආදරය… දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය
නුඹ දුරින්
නෙතින් නෙත පමණක් ම ගැටෙමින් හැඟුම් හඬනා නිසල සිහිනෙකනුඹත් සිටියා මට මඳක් දුරසුසුමකින්වත් ළං නොවන තරමකසිතින් විතරක් රැදෙමි නුඹ ළඟකාටත් නොකී රහසක් මමසෙමින් කියන්නම් නිහඬ අහසට… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
සිහින සිතුවම්
මල් තුහින පොද වටෙන හැන්ඳෑ වරුවේනෙත් දැහැන ගිලගත්ත මුව මඬලේ අරුමේදම් පාට මල් රේණු තටු සලන යාමේමල් පලස ඇතිරූවේ නුඹටයි ප්රියාවේ තත්සරම ඇහැරෙව්ව මුව මදුර නාදේකන්කලුව...
ගිමත් කාර්තුවක
අනාරාධිත ප්රේමයේ හිස්තැන් මැකූ ආරාධිතම විරහව… අපරිමිත හීනවල නිමැවුමින් පසුව ආගන්තුක ස්නේහයක හිමිකරුයි, සිව්වසර සරසවිය… රීඩ්මග මංසලක මියැදී පෙම් සිහිවටන… ඉගිල්ලී සැඟවුණා සුළඟකින් කොළොම්තොට… කාලයේ අවසරින් ස්නේහයේ අවනඩුව පොළොව මත...
දියුණුයිලු අපි…?
අවි ආයුධ ඇත සැනින් නැසිය හැක ලොවම සයිබරය ඇත තවකෙක් වැනසිය හැකි ය… න්යෂ්ටික අවි ඇත පරපුර ගණනක් අංග විකල කළ හැකි ය තවමත් නැතැයි ටෙක්නොලොජියක් මරණය දකින මිනිසුන්ට ජිවිතය දිය හැකි ය…
අවසර
කියන්නට තිබුණත් දහසක් දේකියන්නට බෑ මට වචනෙන් මෙලෙසේසිතන්නට තිබුණත් දහසක් දේසිතනු නොහැකිය සිතින් මෙලෙසේ සිත කය පෑවත් මා පිටු මෙලෙසේපණ ගැහේ අතැඟිලි ළඟින් මාගේඉතින් අවසර කරන්නට කවි පදගැහෙන අතැඟිලි තුඬින් මාගේ…
ටේලර් සාප්පුව
අඟල් වියත් ගළපමින්නූල් සෙල්ලම් දමමින්පයට පෑගෙන මැෂිමෙන්මසයි ඇඳි වත, මිනිස් විලි වසමින්…කැපී විසි වන නූලකහැඩය හුරු නැති රෙද්දකඅතට අවපැහැ ගැන්වුණජීවිතත් ඇත, මිනිස්කම වස්ත්රේ පාටින් මනින… රවිඳු නානායක්කාර පළමු වසරකොළඹ විශ්ව විද්යාලයීය පරිගණක...
තිසා වැවට කියූ කතා…
වංකගිරියේ හිත පැටලිලා අලිකනට අපි රහස් කියු දා…සීගිරියෙ පුටු බංකු අතරේනැවක් ඇවිදින් තිබෙනු දුටුවා…එදා ඉඳලා පවුර කැටපත් පුරා මගෙ කවි ලියවිලා තිබුණා…කුකුළු කොටුවට පේන දුරකින් සියලු කොකු කටු වැටේ එල්ලා,ඔහුත් යන්නට ගිහින් තිබුණා… කවීෂා හංසි පළමු...
මට කුමට ප්රේමය
හන්තාන සුළඟට නොකී රහසක එතෙන්නට ඉඩ හසර ඇත්නම්.. කොළොම්පුර සරසවි මතක පෙත මැදින් දුරකට යන්න ඇත්නම්.. ඉමක් නොපෙනෙනෙ ඈත අහසක සේද සලුවක් වන්න ඇත්නම්.. ඉතිං, ප්රේමය කුමකටද.. මට ළඟින් සිප සනසන්න නැත්තම්..
වාරෙක ඇරඹුම
නේක දන මනදොල පුබුදනභක්ති පූජා නදින් මන්දනසමනොළට සමනලුන් පියඹනඅසිරි බර තුසිතයකි මේ ගිරඋතුම් සුමන මහ දේව ඇරයුමකරණකොට බුදු හිමිඳු වැඩමුවගිරෙහි සමනොළ මස්තකයෙහි මතහිඳුවෙ පා සටහනකි වම්දර පේවි දන මහ සෙනඟ සමගිනකෝඩු කිරි කෝඩුත්ම අරගෙනමහන්සිය නොතකාම බුදු...
ගජමන් ඔබ නම්,
හද සලිත කල්පනාරස බසින් තවරලා කවි නෙතින් ගල ගලා කවි කඳුළු බේරුණා… අකුරු මුතු ඇට උඳුල වී බබළනා සඳ කවි පොතේ කවිය හදවත තුළට වී අමරණීයයි කවි ලොවේ… කවිකාරියයි ලොව දිනූ ඇලපාත මුදලිඳු හද දිනූ ජීවිතය කවියක්...
තාත්තා
කඩදහි ඔරුවට රුවල ඇද්දකුරුම්බැට්ටි මැෂිම පැද්දපොල්පිති හරකට හෙමින් තලපුමගේ පුංචි තාත්තා…ඉරට තවත් ඉරක් නොවුණුසඳට තවත් සඳක් නොවුණුමුළු අහසෙම බර දරාපුඅපේ ඇත්ත තාත්තා…චණ්ඩි කමට නොවැන්දාටරැවුල යටින් හිනා වෙච්චමගේ කිරුළ එපා කියපුතාත්තා වුණු...
පිළිතුරු
නෙතට නෙතු ගැටෙන්නේ හුරු පුරුදු නිසාම යසවන්පත් හඬ රැව් දෙන්නේමිහිරි හඬක් නිසාම යආදරය නොකියා අපි අපිව හොයන්නේහැඟුම් ලස්සනනිසාම ය… චතුරි ශෂිකලාපළමු වසරශාස්ත්ර පීඨය
සසරේ පතා ආ ආදරය…
දෑසට දෑස් කතා කරන්නේමහිතවලට දැනෙන්නම ය…සවනට මියුරු වදන් ඇසෙන්නේමඔබේ හඬ මිහිරි නිසාම ය…ආදරය නොකියා හිත් බැඳෙන්නේමසංසාරේ පැතුම නිසාම ය… දුනිත් දේසිත අතුකෝරලපළමු වසරතාක්ෂණ පීඨය
“ලිස්ටා”
මිනිසුන් නොමිනිසුන් වුවින්සතිය අග ලෝක විනාශය අභිමුව දීවන සතුන් වු මානව කැල මුදවන්න උපරිමයටත් එහා ගිය… නෙදර්ලන්තයේ දියමන්තිය අහවර කර හැමෝටම හොරාමිල කළ නොහැක්කකි නුඹ… ආඩම්බරෙන් සේවයට ගරු ලබාදෙරණ මත සැතපෙද්දී පතන්නේ නම් නෑ යළිත් අප සමඟ...
අහිමි මලක්…
නිහඬ රැයකමිමිණූ පෙම් කවියකඅරුත නොතේරේ තවමත්හදේ නැගෙන්නේප්රේමයක්ම ද?එය මට තවමත් පැනයක්නොතේරුණත්මසිත කියන්නේ මඅහිමි මලකටපෙම් කළ වගක්… ශාමිකා රන්සරණිපළමු වසර ශාස්ත්ර පීඨය