Posts

නාඳුනනා සිත් දහසක ප්‍රාර්ථනා ඉටු කරන්නට පොරොන්දු දී ගව් ගානක් දුරින් ඉඳන් නුඹ කඩා වැටෙද්දී දැන සිටියා දැවී මියැදීමට සැරසෙන බව කැප කළේ නුඹ දිවියම අනුනට එනමුදු නුඹ වෙනුවෙන් එක් කඳුළැල්ලක් නොවැටෙද්දී මෙසේ පුද දෙමි නිහඩ විරුවෙකුට තුති…

උසාවිය නිහඬ වී නෑ මුකුත් වෙනසක් ස්වාමිනී වරදකරු මම වෙමී නැවතත් කඩ කෙරුණු වගන්තිය ඇප ලබා අවසන් හදවතේ විත්තිකරු නිදොස් කොට නිදහස්

No one, literally no one will make you feel the way they do. Their warmth being your safest blanket, Their hands encircling you in the safest place, Their ears always on the wake for you, They themselves being the dearest existence!

ඈත පෙර දිනයක, ලැබුණි මම නුඹට, නුඹේ පෙර පිනකට… දැනුණු විට හිතට කම්මැලි නොකෙරු විට ගෙදර වැඩ පන්තියේ… නුඹ සොයා ආවෙමි ඉන්න බෑ යැයි කියා පන්තියෙ… සිනහ, කඳුළැලි මැද්දේ බැනුම්, ගුටි බැට, රණ්ඩු අස්සේ… හීනයකි මට ගෙවී ගිය කාලේ… ගතින්...

මිතුදමේ සැබෑ අරුත කියා දුන් නුඹ විටෙක මවක් තවත් විටක සොයුරියක් වූ නුඹ සිතින් තනි වූ බොහෝ විට මා අසලින් සිටි නුඹ ජීවිතයේ අනේකවිධ දුක් කම්කටොලු වලින් විඳ වූවා… ඉතින් සොයුරිය මා නුඹෙන් පතන්නේ මේ ගෙවෙන්නේ නුඹේ වසන්තයයි ඉඩෝරයක් නොතිබූ ලෙසටම වසන්තයේ...

කඳු කඩන් වැටෙන බව – දැන දැනත් වැසිවලට මේඝයෙන් පලා එන – රැලිවලට උර පෑම ප්‍රේමයකි සොඳුර – නිහඬවම නැසී යාම වැටෙනෙ ඒ කඳු වලත් – වේදනා උසුලා ඔහොම දරාගෙන සිටීමත් – පොළෝ තලයෙත් හැටියි ප්‍රේමයකි එයත් – නිහඬවම විඳවීම ගිනි...

දුර ඈත දවසකට හිත හෙමින්                         දුවයි නුඹ දෑත ගත් දිනය නෙත් කොණක           මැවෙයි ඉණ ගාව රැලි සේලෙ එදත් හරි       ...

හිතට එන පද ඔහේ ලියුවා මක්කරන්නද නොගැලපෙනා පද නොමක තැබුවා හිතු මතේටම පිටු පුරා පද ලිය ලියා කැපුවේ දුක දරා ගන්නට කවියෙකු නො වූ මා වචන පද ගැලපුවා හිත නිවන්නට