දෙහදක් ලං වුණේ බාධාවක් නැති සෙයිනි විලංගුවේ සැමදේ ගැලපුණත් නොගැලපුණු යමක් වී ද එය නම් ඔබ විය විලංගුවේ අතිනත පටලා සොඳුරු දිවියකට පෙර මං තැනුවේ වගක්වත් නොදැනය විලංගුවේ අවලංගු ප්‍රේමය තීරණය කෙරුමට ඔබ ද...
Tag - Poem
කසාවත
කුළුදුල්ව සමවැදුණු පින්සාර සිහිනයට ගෙවදින්න බැහැ නුඹට කිසි කලෙක පැතුවාට… වැහිකෝඩ හිත් අහස නෝක්කඩු ඇයි නෙතට රිදුම් තෙරපෙන හදට එපා රිදුමක් එක් කරන්නට… නිස්සාර ඔබෙ සිහින හාත්පස සෝසුසුම සසල...
නියං කලට මල් වරුසා
ඉඩොරයට පායන කර්කශම අව්වට… රිදුම් දෙන තරම් මේ හුරු පුරුදු අහස යට… සිසිලකින් නිමෙන්නට තැවෙන කටු පඳුරු වන සත… උහුලන්ට බෑ මෙ බිමෙ උරුමයක කරුමෙට… අහස් ගව්වට පෙම් බඳින මහා...
ඉගෙනුමට වරම් නැතිදෝ මා හට
වැලිපිල්ලක අකුරු ගෙත්තම් කරන්නට… ගුරු සෙවණේ හිඳ දළු ලා වැඩෙන්නට… ඉගෙනුමට වරම් නැති දෝ මා හට… පොත් මිටිය වෙනුවට… රැඳුනේ මහා හුඟක් වගකීම් එක පිටට… දිවියේ සොඳුරු හීනය පණ...
මවකගේ කඳුළු
ලියමනක් දැක නුඹේ පෝය දෙක තුන ගියේ හිතේ කුකුසට ලීවෙ ඒ නිසයි කලබලේ කුලියකට වැඩක්වත් ලැබෙන් නෑ පෙර වගේ සත පහක් අත නැතිව මොන සැප ද පැල්පතේ ගතට නෑ වාරුවක් වසන්නෙත් මරු කටේ ඉර එළිය වැටෙනකන් හිත දැවෙන සෑය...
Chorusing Carols
Afar from the church, I heard them in perfect harmony. “Silent night…Holy night” – started off slow. The festive aura clinging unto the air, breezily swept past me jingling the bells in...
නොදුටු අම්මෙක්
මතක ඇති කාලෙක පටන්… දැක්කා මෙමා හීනයක් හොඳින් ඉගෙන ගෙන දිනයක… යන්නට සරසවි මෑණි තුරුලට හැඩටම… නිදිමරා එ කල දින ගණන් දිනුවා ඒ හීනය ලස්සනටම එ කල… කළ පවක් නිසාදෝ පෙර අත්භවයේ… ආපු කොරෝනා රුදුරු...
දිවිමගේ
සුදුම සුදු ගවුම ඇදගෙන… ගිය කාලේ පාසල් ඉස්තරම්… හමුනොවුනා නම් ඔබවන් මිතුරියක් මට… නොම ඒ කාලේ ලස්සනක්… හතයි විසි පහට බස් එකෙන් බැස… හතිලමින් ගව් ගණන් දිවූ කාලය ඔබ එක්ක මම… නෑ මැකිලා මතකයෙන්...
නොදුටු මිතුරෙක්
දුටු නැති මුත් මේ නෙතගින් හැබෑවට… මල් වැස්සක් විලසින් මගෙ සිත් මලට… ඇදහැලිච්ච සුවඳ මලකි නුඹ… ළඟම හිටිය පාට පාට තරුවලටත් වඩා… හිත බැදිච්ච දම් තරුවයි නුඹ… සිටියා මුත් තාරකා වැල් මගෙ මල් ලෝකේ… ඒ...
පුරවර සරසවි පළමු මිතුරිය
පුරවර සරසවි සිහිනය සතුටින් විඳින්න රිසිසේ සෙව්වා මිතුරෙක් හමුවුණා කෙනෙකු අහඹු කතාවකින් ඇය මලක් වාගේ මෘදු කෙල්ලෙක් හුරුබුහුටි පෙනුමක් නොඅඩුව තිබුණාට ගතිගුණින්ද නොඅඩුයි ඇය සොඳුරුයි සිනාවට සුහදයි කාටත්...
මා හද මන්දිරේ රැජිණියනේ
කෑ ගැහුවත් වරදෙදි නුඹ සෑම විට දන්නවා අම්මේ නුඹ තරමට, කවුරුත් නැති බව මේ ලෝකේ තුළ… නොමැතිව නිවසෙ නුඹ ගෙවෙනා සෑම කල දැනෙන්නේ මරු කතරක තනි වූ බවකි මට… නැගිටින්නේ රසම රස තේ එක බීලා නුඹේ… නින්දට...
වැස්ස නුඹ අපූරුයි
වැස්ස නුඹ කොයින්දෝ එන්නේ, ගතට සිසිලසක් නුඹ හැමවිටම දුන්නට නුඹත් හරියට ජීවිතේ විදියමයි, කඩා හැලුනට නැවත නැගිටින දිය බිඳු ගෙනැවිත් සැමතැන ඉහලා, වැස්සයි හුස්මට සවිය දෙන්නෙත් වැඩියෙන් වහින විට නුඹට බනින...