ජීවිතය කවියක් නම්ඔබ එහි තනුව වූවා සත්තයි…සංසාරගත සුවඳ නුඹගේමා ජීවත් කරවූවා සත්තයි…විටෙක අතීතය සිහිනෙකිනමුත් එහි සිද්ධාන්ත ගැඹුරුය…මතක සුවඳ හද පත්ලෙහිසිත්තම් කරවෙන්වීමට අවසරය…සිනා සරදමින්...
Tag - Poem
වසන්තය යළි එන්න…
බොඳව ගිය හීනවල යළි පාට තවරන්න…විඩා වූ සිත් වලට සිහිල් දිය වස්සන්න… කඳුළු පිරි මුව මඬල සිනාවෙන් සරසන්න…මැකී ගොස් ගිම්හානෙ වසන්තය යළි එන්න… මලිති පබසරාපළමු වසරකළමනාකරණ හා මූල්‍ය පීඨය
හන්තාන…
හන්තානකට හිත ඇදිලා ගිය කලටරන්වන් හීන මැව්වා වී ගෙයි පිලටයන්නට නොහැකිමුත් සරසවියක් තුළට මන් තාමත් බඹරෙකි කැම්පස් මලටනංගියෙ නුඹේ කුස පිරුමට හීන තියාවංගුවෙ තියන ගල් කොරියට ආවා ...
බැඳීම් මත මොහොතක්…
නොහික්මුණ සිත අතරමං වීසොයයි ඈ කොහෙදෝ කියානමුත් දන්නෙමි ඈ ගොසින් බවවෙන කෙකුගෙ සිත සොය සොයාකියූ හැම දේ සිතෙහි රැව් දේපුරා සත් වසරක දිහාකෙසේ අමතක කරන් ළඳුනේඉපදියන් යළි මියැදිලාමියැදුනොත් මිස මාව...
ගැහැනිය…
ගැහැනියක් කියන්නෙමදරාගැනීම්වල නිකේතනයක්… සුමුදු සියුමැලි වුව ද අතපයකැපකිරීම්වල සංකේතයක්…එදා යශෝදරාවට නොහැකි වූවේ නම්ප‍ෙම අත්හරින්නට…ලද හැකි ද සිදුහත්ට බුදු බවක්…ඉතින්,ගැහැනිය...
උහුලා ගනු හැකිවෙද මේ සෙනෙහස…
කඳුළු සලනට එපා පෙම්වත මමත් හොඳ හැටි දන්නවාකිසි දිනක වෛර කර නැහැ මම, මාත් ආදරේ කරනවාඔබෙ දෙනෙත් මත මගේ සියුමැලි රුව තවම මම දකිනවාඅනේ තරහක් නෑ හිතේ මගෙ අසරණයි බැව් දන්නවා සිර කරන්නට බැහැ හැඟුම් දිය...
සිරකරලනු බෑ සෙනෙහෙ හැඟුම් දිය
සරසවිය මැද ලියූ පෙම් කවි තවම මතකයෙ තියෙනවා කොළොම්පුර පිස හමන සුළඟේ ඔබේ සුවඳත් දැනෙනවා ඔබත් සමඟින් ගෙවූ කාලය මමත් රහසින් විඳිනවානොකීවට මගෙ ගාව තවමත් එදා මතකය තියෙනවා හවස් වරුවල අතින් අල්ලන් හිතුමතේ...
අලුත්කඩේ දුටු අලුත් රුව
සුදු දිගටි මුව කමලසාවෙක්’යැ කියා රැවටුණමම නිතර ඔච්චම් කළමොකෝ දැන් මැලවිලා…? කළු ලෝගු ඇඳ මෙදාපොත් ගොඩක් අතදරාඑක එල්ලෙ බල බලායන්නෙ ඇයි මදෙස නොබලා…?රන් මාල හත දමාකරකාර බැන්ද දානුඹ බොහෝ දුක්...
ආදරණීය හැරී…
ආදරණීය හැරී, බක්බීක්ට ආයෙත් පණ දුන්නට මම අදටත් ඔබට ණයයි… ෆලෆී අදත් අර දොර මුර කරනවා උගේ ආයුෂ මටත් වඩා දිගයි… මා ගත කළ දිගු දිවියේ හොඳම හමුවීම් කීපයයි… ඔබ එහි මුල් කිහිපය අතර සිටියි… දැන් ඉතින්...
අගුපිලේ සාගින්න…
හැත්තෑ හතර වසරක්උඹට මට යහපත් රටක් යැයි පවසමින් කුකුළන් මෙන් පොර කමින්…ඌරන් සේ මඩ නාමින්සෑදූවාලූ සුඛිත මුදිත පුරවරයක්… කලක් ඇවෑමෙන් බොහෝ දුබලතා මැද පුරවරයට අඩිය තැබු මා… දැක්කා මුල්ලකට සඟවා...
අබිසරු ලියක්…
සායම් වත්සුනු තවරා වත මත මායම් පාමින් කෙරුවත් ඉඟිබිඟි… අතින් අතට පියමැන්නත් පව්මට නෙත් අගින් ගැලුවේ කඳුළැලි අබිසරුලියක් යැයි දුටුවන් පවසන විට දී වදනින්… රකින්නට නුඹ මගක් නැහැ අනේ ඉතින් වුණි මන්...
පෙනෙයි හෙළයෝ ඉතිහාසේ…
පෙනෙයි හෙළයෝ ඉතිහාසේ දිවි නොතකා කළ කී දෑ දකිනවා අද සමහර උන් කරන අධම ජරා ක්‍රියා… දිනූ දේසේ ලක්වැසියෝ නොවේ රටක් අපිට තවත් අපි වෙනුවෙන් අපේ ගමන යා යුතුමයි මොනව වුණත්… වෙඩි තිබ්බත් අපෙ පපුවට අත...