සිසිල් මාරුතයක ආදරණීයම පහස මඟක් නොදත් මාවතක සෙනෙහසේ පහන් තරුව නිමක් නොවන සෝ දුක්වල ලෙංගතුකමේ සෙවනැල්ල අම්මා නම් අරුත් බර ප්‍රාතිහාර්යකි ලොව සනසන… දිය පොදක් නොවන කතරක සිහිල් දිය බිඳු දහර කර්කශ දිවි...
Tag - Poem
ප්‍රේමයේ පැතුම
වැටෙන වැටෙනා හුස්ම ගානේනුඹේ වෙන්නයි පැතුවේ සැමදාමගේ පෙම මදි වුණාදෝවෙන් වූයේ මගෙන් සැමදාමේ දෑසට කඳුළු බිදු දී නුඹ තුටින් සිටිනවා නම් අයිතියක් නොපතමි කිසිදාමගේ පෙම නුඹ නිසාමේ භවේ නුඹ ඇගේ වන්නටමමත්...
පතිවතක උරුමය
ඉතින් සොඳුර, අසන්න ද නුඹෙන් එකම එක පැනයක්… මතකයන් අමතක වූයේ කෙලෙසක ද… මගේ උණුසුමේ නුඹ ගෙවූ… ඒ සොඳුරු නිමේෂයක… අමතක ද කී කතා රන්හුයෙන් සින්නකර අයිතියක් දෙන බවට… ඉතින් සොඳුර අමතක ද...
අවසන් කවිය…
දොළහෙ කනිසම වදින විට මට – මතක් වුණි පෙර දිනෙක උන් හැටිසාලේ පුටුවක ඇන්දෙ හයියට – ඔළුව වාරුවේ තබා ඉන්නැතිපුතේ උඹ මට මගේ පණ සම – මගේ ලෝකය මගේ විශ්වයහොඳින් ඉඳපන් නංගි එක්කලා – මගේ...
ඇසිය යුතුම කතාවක්…
අනේ බන් උබ දන්නේ මොනව ද උනුත් වලි දාගෙනම උන්නා…කතා ගෙතුවම උබත් හිතුව ද ඇත්ත වැලි යට වැහෙයි කියලා…උබම බලපං උබේ අප්පයි මායි දෙන්නත් ඉදලා හිටලාහොස්ස ළඟිනුත් මැස්ස යනකොට දෙන්නා දෙන්නට පුප්ප...
බෝඩින්කාරයෝ…
තුන්මහල් නිවසක්‍ ය රටාවකට ටයිල් ඇල්ලුවඅටක් එක කාමරයබෙදාගත් එකමුතුව…කහට තේ උගුරකට මාරි එක ගළපන්නදැන් නොහැක අපි හැමටකාසි නෑ සාක්කුවට…වේලකුත් අතහැරලා දෙවේලෙන් ගිනි නිවලාපාන්දර දෙගොඩජාමේපොඩි සිංදුවක්...
අප්පත් නැති පුංචි එකී…
රෑ මැද්දේ උල ලේනා මහ හඬින් හඬ දෙද්දී ලෙඩ ඇඳේ අම්මගේ හීන් කෙඳිරිය එද්දී ණය ඉල්ලා සුමනේ මාමා වෙච්ච රණ්ඩුව මතක් වෙද්දී නිදා නොනිදා රැයක් පසුදාට එළිවෙද්දීගෙයි මිදුලේ අඹ ගහේ එල්ලිලා “අප්පච්චි”.. “අප්පත්...
නුඹයි මමයි
දැඩි ගිම්හානය තිබූ එදවස ද කිසිත් නොවිමසා දරා උන්නු… පුංචිම තුහින බිඳකින් දිවි රැක ගත් අපූරුව නුඹයි මමයි… වදන් ගොළු වුව හිතින් නිතරෝම ඇමතූ… මිල අධික මගේ සිනාව නොමිලේ ම ලැබූ… දුරු වූ තත්පරෙත් කවියකින්...
තිසා වැවට කියූ කතා 8 (නිදිමතේ දේශනය – අනාගත සිහිනය)
ඇහිපිල්ලමට බර වැඩිව ද මේ කරුණු… දේශකතුමන් හරබර කතාවක නැළවිල්ලක් මෙන් මියුරු… නිදිමත දරාගෙන පිරෙනා පොත් පිටුලූ… හෙට දින දිනන්නට අද අපි නිදිවරමු… Design : Samudini Doraliyagoda
තිසා වැවට කියූ කතා 7
(රට වටෙන් ආපු අපි) මචං උඹ කොහෙද බන්කොල්ලෝ ඇහුවා එහෙම…මං හලෝ බැටික්ලෝකෙල්ලෝ කිව්වා එහෙම…ඔහේලට මහන්සි දඑකෙක් ඇහුවා එහෙම…රට වටෙන් ආපු උන්බර කතාවක එහෙම…සරසවියේ පළමු දාරහට ගෙවුණා එහෙම…
ආදරණීය හමුව..
අතරමඟකදී හමුව හිත් ලැමට කොඳුරපු අතරමං වූ මාවතේ සීරුවට හැඩමවපු නෙතු කෙවෙනි අඟ කඳුළු පිසලා සිනහකැන් නඟන්නට නිබඳ සවියක් වූ ජීවිතේ ආදරණීයයි සුපෙම්වත නුඹ නමින් ලියවිච්ච
තාත්තේ නුඹ…
අව් කාෂ්ඨකේ මැද්දෙන්මගතේ මෙන්ම හිතේ වෙර දියකරමහා මන්දිර තනන්නට නුඹකොතෙක් හෙලූව ද රන් වටින දහදිය…කිව්වා ද මදිපාඩු ඔය කුසටදරන්න ඇති බෝ වේදනා හිනා යට සඟවානවින්දේම දහදුක් අපව දැඩි කරන්නටපුංචි උන්ගේ...